Bato balani sa gugma

Alas kwatro sa hapon, sayong namuhi si Mrs. Cuevas sa iyang klase, human sa test iya dayong gikolekta ang test papers ug  gilukot dayon sa iyang bag uban sa mga gamit sa lamesa nga iyang gamit sa klase, pentel pen, ballpen, eraser ug uban pa.

Ang iyang “cellphone” kay lowbat iya sang gisulod sa  hunos sa lamesa, unya daling nagpara og sakyanan paingon sa terminal.

Daghan na ang tawo sa atubangan sa simbahan ug mao pa gyuy pagsugod sa misa. Nakahukom siya nga adto mag novena sa sulod sa simbahan kay dili kaayo daghan ang tawo. Human sa iyang novena nag-ampo siya sa Sr. Sto. Niño, nagpasalamat sa grasyang nadawat ug nangamuyo sa panalipod batok sa mga dautan.

Samtang siya nag-ampo, misantop sa iyang huna-huna nga duna siya’y kwarta nga gidala kapin libo nga iyang nakolekta sa mga bata bayad sa test papers sa umaabot nga eksamen. Nibati siya og kakulba unya naka hukom nga moadto sa “comfort room’. Iyang giputos ang kwarta sa iyang panyo unya gibutang sa iyang bra.

Sa paggula niya sa “comfort room” deretso siya sa atubangan. Naghalad na ang mga tawo ug giawit ang “Bato Balani Sa Gugma.” Miawit usab si Mrs. Cuevas uban sa pagwarawara sa kamot. “Kanamo maluoy ka unta, nga kanimo nangilaba”. Nag-agas ang iyang luha samtang nag-awit sa kinasing-kasing nga pag-awit.

Paghuman sa misa, nag-atang siya og sakyanan, paingon sa Lapu-Lapu. Didto siya lingkod sa tumoy duol sa driver. Unya may tulo ka tawo nga misakay, ang usa didto tupad sa driver nga bag-o lang gikanaugan. Samtang nagdagan ang dyip giti-unan og rebolber ang driver sa tupad nga pasahero. “Tulis ni bai, ayaw lang pakita og dautang lihok, hinay-hinay lang og padagan kay manaog ra mi inig human sa among tuyo.”

Unya mimando sa ubang pasahero.

“Hala mga sister ug brod, ibutang ninyo ang inyong “cellphone”, relo, pulseras, kwentas ug kwarta diha sa bag. Dali usab nga mibukhad sa bag ang nagkapyot nga duha ka kauban. Tungod sa kahadlok, walay mireklamo, gibutang ang ilang “cellphone”, pulseras, kwarta ug uban pa.

Nagkurog si Mrs. Cuevas sa kahadlok, kun wala pa unta mahibilin ang iyang “cellphone” ug relo iya na untang ihatag aron madali. Unya didto na pud sa kilid niya itutok ang rebolber.

“Ikaw maam,?” “wala koy cellphone dong, kay “lowbat” akung gibilin. Ang akong relo nahabilin sa akong gihilam-usan, sa akong pagdinali nga makaabot sa misa sa Sto. Niño.” “Bi, ablihi kuno nang imong daku ug maanindot nga bag. Syaro wa gyud ta’y madaw-daw diha.”

Giablihan ni Mrs. Cuevas ang iyang bag, gihulbot ang nilokot nga test paper sa mga bata, pentel case nga may pentel pen, ballpen ug uban pang gamit sa klase, unya ang iyang gamay’ng “coin purse” nga may senselyo. Iyang gihulad sa iyang kamot ug gipakita sa tulisan. Unya nangutana ang tulisan. “Unsa man diay imong trabaho maam?” Maestra dong,” pintok nga tubag ni Mrs. Cuevas. Unya nagpahiyum ang tulisan  ug mibiay biay. “Bantog ra, sunod maam moanhi gani mo sa Cebu, pag “uniform” mo maam para dili mi malangay ninyo.” Dayon layat sa tulisan dala ang ilang tinulis. “Salamat Sr. Sto. Niño sa imong pagpanalipod kanamo.” Nakatuaw si Mrs. Cuevas. (Kataposan)