San Pedro Calungsod

Bisyoso si Cornellio sa gidiling drugas, kay bisan unsaon pagmaymay sa iyang mga ginikanan nga sila si Lucrecio ug Doraday dili gyud kini mopatuo. Motando lang sa atubangan pero inig talikod padayon sa iyang bisyo.

Pagkahapon alas 3:00 ang takna niadto siya sa unahan sa ilang balay aron pagpahayahay. Wala magdugay may nabantayan siyang anino nga naglakaw nga wala’y tawo nga iyang nakita. Nahibulong siya og kinsay tag-iya sa  anino nga igo lang nilabay kaniya.

Dangta’g pipila ka segundos may nasingo siyang talagsaong kahumot sa buwak nga karon pa niya masinati.

Taudtaod may usa ka ambungan nga tawo nga kalit nibutho sa atubangan ni Cornellio ug nitambag kaniya.

“Batan-on, ang gidiling drugas wala’y utok...nganong magpapilde man ta nga aduna man, tay utok?” sa tawo.

“K-kinsa ka man?” ni Cornellio nga nahibulong.

“Ako ang usa sa mutabang nimo nga mopukaw sa nahisalaag mong hunahuna. Dili ka angayan masuko nako kay ikaw ang hari sa paghukom.

Pagpadayon sa bisyo o mohunong na. Gamita sa maayong paggamit ang utok. Hinumdumi pag-ayo kitang tanang tawo sa kalibutan lumalabay lang,” sa tawo.

Usa ka buntag niana niadto siya sa simbahan aron sa pag-ampo. Wala maglangay may talagsaong huros sa hangin nga misapigad sa iyang kalawasan. Nagduda si Cornellio nga ang maong tawo maoy tag-iya sa anino  balaan usab.

Dali niyang gisundan ang tawo. Ug usa lang ka pamilok nahanaw sa iyang panan-aw. Apan sa wala damha sa tanto niyang paglingi nanglurat ang iyang mga mata, kay nakita niya ang rebolto nga susama og panagway sa maong tawo.

Niluhod siya ug nidaligdig ang mga luha sa iyang kaapingan. Iyang gitutokan pag-ayo, wala siya masipyat kay ang nitambag kaniya, mao man diay si San Pedro Calungsod. (Kataposan)