Ang kinabuhi sa tawo

Lahi gayod ang prinsipyo sa pagkatawo ni Roque. Daghan ang mga tawo sa ilang barangay ang wala gayod mouyon sa iyang mga hunahuna kay kadaghanan niini, mosukwahi sa hunahuna sa kadaghanan. Pananglit moingon siya usahay nga wala’y Diyos, siya ra usab ang moingon nga dili mahimo ang tawo kun wad-on niya ang iyang hunahuna nga wala’y Diyos.

Hinuon, sa kinatibuk-an sa iyang hunahuna, motuo gayod siya nga naay labing gamhanan dinhi sa kalibotan kay matud pa ni Roque, dili mahimo ang tawo nga mag-inusara lang siya dinhi sa kalibotan. Apan, ang pangutana, kinsa man kana nga Diyos? Apan, kang Roque, bulahan ang tawo nga motuo nga naay Diyos nga labing gamhanan kay sa usa ka tawo nga wala’y pagtuo sa Diyos.

Mao kini ang kinabuhi dinhi sa kalibotan nga kun tawo dili magmaigmat sa iyang paglawig dinhi sa kalibotan, segurado nga dali siyang mabiktima niadtong mga tawong mapahimuslanon nga ang buhaton, mao lang ang pagpangita’g kahigayonan aron mamiktima sa mga tawong mahinay ang ulo.

Usa ka-adlaw, dunay bisita si Roque nga iyang kaklase kaniadtong nagtungha pa siya sa high school.

“Abi mo Bay, dinhi sa kalibotan, ang tawo mao ang labing gamhanan. Naa ang tanan sa tawo nga kun wala’y tawo, wala usab kining tanang butang sa kalibotan,” pulong ni Roque. “Ang tawo mao ang sinugdanan sa tanang butang.”

“Nagpasabot ba kini, Bay, nga ang tawo mao kana ang Diyos? Sa laktod nga pagkasulti, usa ikaw ka Diyos?” tubag sa higala. “Mao kana ang matuod, Bay. Kun dili mo gamiton ang imong utok,  ipadisilya ug ipadimano ka lang sa mga tawong maro. Ang tawo mao ang nagbuhat sa tanang kagubot sanglit kay nasayod siya nga wala’y lami puy-an ang kalibotan kun usa ra ang hunahuna sa tawo. Kinsa na man kaha ang magpolis kun usa ra ang hunahuna sa tawo?”

Nakapanglingo ang higala ni Roque kay  kun hunahunaon, husto si Roque sa iyang gisulti nga wala’y lami puy-an ang kalibotan kun usa ra ang hunahuna sa tawo. Kinsa naman tuod ang mag-artista kun pulos ngil-ad ang nawong sa tawo. Busa, husto kahang giingon nga kuno wala’y perpekto dinhi sa kalibotan gawas sa Diyos. Sa laktod nga pagkasulti, ang tawo mao ang Diyos.

Talagsaon usab kini nga prinsipyo sa tawo kang Roque. Hinuon, iya kini nga hunahuna ug wala’y makabuot kaniya. Naa ra sa tawo kun motuo sila sa gisulti ni Roque basta lang nga dili siya makalapas sa katungod sa uban. (Kataposan)