Isla Paraiso

“Rey, palihog...” ni sister Veronica nga mikarat og diyotay ang tingog.

“Gihigugma ko ikaw, sister Veronica,” ni Rey pa. “Sukad pa kini kaniadto ug hangtod karon, wala mausab ang pagbati ko kanimo. Dili pa ulahi ang tanan. Tingali alang gayod kita sa usa’g-usa tungod kay gitagbo man sa kahigayonan pag-usab ang duha nato ka dalan. Bisan kun usa na ikaw ka madre karon, dili kini babag sa atong kalipay kun tun-an mo ang imong kaugalingon sa paghigugma kanako.”

Wala motingog si sister Veronica. Igo lang kining nagduko.

“Hataas ang kutay sa panahon sa akong pagpaabot nga magkita pag-usab,” namulong si Rey taliwala sa kahilom ni sister Veronica. “Ug karon nga nagkita na kita pag-usab, dili na ako buot nga mahilayo ka pa kanako.”

Wala gihapon motingog si sister Veronica.

“Nasayod ko nga usa ka dakong pagsamoksamok kining gibuhat ko,” ni Rey  na usab. “Apan igo lang kong misunod sa pinitik sa akong kasingkasing. Dili ko tuyo ang pagtugaw sa imong pagmalinawon dinhi sa kombento. Apan dili ko gayod kapugngan ang akong kaugalingon.”

“Dili kay ako ray babaye, Rey,” ni sister Veronica pa. “Nganong ako pa man gayod ang imong tuyoan nga wala na man akoy kagawasan, Rey?”

“Gawasnon ka, sister Veronica,” ni Rey pa. “Ikaw ray nagbilanggo sa imong kaugalingon. Makahimo ka sa paglingkawas niini kun dawaton mo ang kamatuoran ug hatagan mo’g paglaom ang gugma ko kanimo.” -- Sumpayan pa