Maria Magdalena

Gula 241

“Wa pa ko mosayod, Dong,” matud ko.

“H-ha! dili ba diay ka mopauli sa ato, ate?”

“Nahadlok ko, Dong, seguradong kasab-an gyud ko nilang papa ug mama.”

“Manguli ta, ate,” agni ni Dodong. “Ako’y bahala nimo. Taas ang panahon nga nabulag ko ninyo ug wala ko makatabang kanimo. Seguro mao na kini ang hustong panahon nga akong mahulipan ang akong mga pagkulang kaninyo ug labi na nimo, ate Maria.”

Dali kaayo kong nadala sa mga pulong ni Dodong. Daw sama siya sa usa ka anghel nga migiya kun unsay angay nakong buhaton.

Samtang nagdagan ang V-hire paingon sa Barili, walay hunong ang among kukabildo ni Dodong. Duha na man lang gud ka tuig ang kulang ma-ordinahan na siya sa pagka-pari.

Akong nasabtan nga nagtuon og Psychology ang akong igsuon kay iya mang gisaysay kanako ang lintunganay sa akong problema kun nganong naingon niini ang dagan sa akong kinabuhi.

Tungod kuno sa among kakabos, mao nga wala kaayo mi maatiman sa akong mga ginikanan. Sige lang og pangita og kuwarta silang mama ug papa og halos wala na sila’y panahon kanamo. Mao kini ang hinungdan nga nagsige lang ko og pangita’g mga tawo nga momahal ug mopangga kanako.

Alas singko na sa hapon dihang miabot kami ni Dodong sa among pinuy-anan sa Gunting, Barili, Cebu. Dili pa unta ko mosulod sa balay apan giagbayan ko ni Dodong ug gipasaligan nga siya’y bahala sa among         ginikanan.

Bisan pa man sa akong nabuhat nga sala, gidawat lang gihapon ko ni papa ug mama sa dakong kasayon. Si Dodong ang nahimong anghel sa akong kinabuhi ug siya ang midala kanako aron akong masinati ug mapuy-an ang kinabuhi nga pinasubay sa hustong dalan ang kamatuoran. -- Kataposan