Rosalie Vallecera

Maong wala ko’y nahimo. Nagpadayon ko sa pagpakigrelasyon kaniya bisan supak na kini sa akong kabubut-on. Tungod kay alang nako daghan na sila ug maglisod na ko sa akong situwasyon.

Anaa pa si Bob nga dili pud mosugot balibaran kun motukar ang iyang biga.

Medyo naluagan gamay ang akong hunahuna dihang akong nabalitaan nga gitulis ug gipatay si Victor sa iyang pasahero usa ka gabii niana.

Mora ko’g naibtan og tunok sa kamatayon ni Victor. Nasulbad na ang akong problema mahitungod kaniya. Wala na ko’y angay pang kabalak-an.

Apan usa ka adlaw niana nakugang ko dihang nanawag si Bob sa akong cellphone. Ug akong nasabtan nga ingon sa nagdalidali siya ug mora’g dunay gikabalak-an.

Tungod sa akong kabalaka nangusisa ko. Gipangutana ko si Bob kun unsay iyang problema. Apan wala ko tubaga ni Bob. Iya ra kong giingnan nga paadtoon sa usa sa among nasudlan nga motel sa Lapulapu City. Ug didto naghuwat siya sa room 102. Tungod sa akong kabalaka ako dayon siyang giadto.

Sa akong pagsulod sa kuwarto iya hinuon kong gilayog dayon. Nakasabot kong gusto niyang lumsan sa kalalim sa lawasnong kalipay ang iyang problema maong wala ko motutol.

Tugob sa kainit ang among lawasnong panagtagbo. Pareho ming gibati og katagbaw. -- Sumpayan pa