Si Sebyo ug ang agta.....

Human sa panihapon, nananghid si Sebyo kang Talina nga moinum og bahal sa tubaan ni Munday. Naglugitom ang kagabhion niadtong higayona kay ang kuwarta nga gahin alang sa kuryente sa balangay gikurakot sa kadagkoan sa lungsod....!

Pagkanaug ni Sebyo sa ilang hagdan sipit sa ulisi, mao sad ang pag-agi ni Dencio ug Naldo.

“Oy, kuyog ta.., asa ba mo paingon?” Sukna ni Sebyo nga nangita sa iyang sinilas. “Sa ilang Nang Ason...., mangharana sa iyang dalagingding!” Tubag ni Naldo nga nagsalib-ay sa sista.

“Nganong duha ra man mo...., hain diay si Masyong?” Apas sukna ni Sebyo. “Gihapit namo sa balay, wa didto. Ambut hain....!” Si Dencio ang mitubag. Samtang nanglakaw ang tulo, si Dencio nangutana: “Noy Sebyo, di ka ba mahadlok nga naa may agta sa mangga ni ‘Yo Victor?” Pasidaan si Dencio.

“Niay akong garote, wa kini’y gikahadlokan. Ungo o agta....!” Nangandak si Sebyo pagtangka sa tugkaran ni Nang Ason, nanghunong ang duha ka haranista ug mipahiluna daplin sa nataran aron sugdan ang harana. Si Sebyo na lang ang mipadayon sa unahan ug pag-abot gyud sa mangga ni ‘Yo Victor, misinggit si Sebyo:

“Hoy agta, abta ‘nya ko inigpauli sa balay...!”

Lanog ang singgit ni Sebyo ngadto sa agta sa mangga. Nakita ni Sebyo ang mga tawo nga nag-alirong sa tubaan ni Munday. Giipisan dayon ni Munday usa ka hungot si Sebyo ug mitipon sab sa mga nag-inom nga nagpasiaw. Gidugangan pa’g usa ka hungot hangtod nga nahubog si Sebyo. Yungit na ang iyang sinultihan ug nagsapinday pa ang linaktan. Sa pagpauli ni Sebyo sa balay mihapit siya sa punoan sa mangga kay sugo lawas ug samtang nagpasirit sa ihi, nauyog ang sanga ug mihangad si Sebyo:

“Hadlokon man ta’g agta (hik). Kanaug aron ka katilaw sa akong garote (hik).” Hagit ni Sebyo ngadto sa agta. Unya, may mihagsa sa ubos. Giatubang si Sebyo sa tawo nga itum, siga ang mata, ug kalkag ang buhok. Mihana pag-amara sa iyang ulisi si Sebyo apan midasdas ang itum nga tawo. Mao nga misibog si Sebyo ug mihugong pagdagan. May nagpalakpalak sa luyo ug paglingi pa ni Sebyo, nagsunod kaniya ang itum nga tawo. Mora’g  kahambaton....!

“Agta, tabang ‘tawon mo, tabannnnng....!” Mitali-is ang tingog ni Sebyo. Nabalda ang awit sa nangharana nga Dencio ug Naldo ug dayon gisapupo ang gikutasang Sebyo.

“Naunsa ka Noy Sebyo...?” Nangutana ang nakalitang Naldo.

“Gigukod ako sa agta..., ihatud ‘tawon ko sa amo!” Nagkurog si Sebyo sa kahadlok. Gihatud nila ni Dencio ug Naldo. Gisugat sila ni Talina sa may hagdanan. Tapus niadto, nanglakaw balik unta sa ilang Nang Ason sa dihang gikabagat nila si Masyong nga nabulit sa itum nga asyete bitbit sa sinina.

“Hain man si Noy Sebyo..?” Pangutana ni Masyong nga nagtingsi.

“Tua na sa ila. Gikuyapan ug nahuwasan sa kahubog.” Hapit magdungan pagtubag ang duha.

“Ingon mo isu’g si Noy Sebyo, bahag man lagi ang ikog....!” Ug bahakhak pangatawa ang duha lakip na si Masyong nga nagkabulingit sa itum nga asyete ang lawas. Mata ra ang nagputi. (Katapusan)