Maria Magdalena - Gula 183

“Giganahan pud ka, da! Nahigalam ka uroy,” giingnan ko si Bob.

“Makabuang man gud ang imong kalami,” niya pa.

Igo lang kong mipahiyom sa iyang gisulti.

Ang nahitabo namo ni Bob nasubli sa makadaghan. Dili ko makabalibad sa higayon nga gusto siyang makigtagbo nako.

Nahimo namong tagbuanan ang Boloc-boloc resort diin dunay mga pribadong cottage nga sakop lang sa Barili, Cebu. Sagad mag-abot mi didto inig tikyop gyud sa kangitngit sa sayong kagabhion. Maoy akong pananghid nilang Mama ug Papa nga mosuroy ko sa plaza.

Sulod sa maong cottage tugob sa kainit namong gisaw-an ang kalalim sa lawasnong kalipay. Bisan unsa lang ang alibi nga akong ipatuo ngadto sa akong mga ginikanan aron makalusot ko sa pagpakigkita ni Bob. Mag-internet, mohanggap og lab-as nga hangin sa plaza ug unsa pa dihang taphaw nga mga lansis akong gihimo aron makatuman ko sa sabot namo ni Bob.

Sa kadugayan akong namatikdan nga wala na motuo ang akong mga ginikanan sa akong mga alibi. Na-realize nako nga hapit na ko mabuking sa akong pagpamakak ngadto nila. Pero wala kini makapugong nako sa padayon nga pagpakigtagbo ni Bob.

Usa ka adlaw niana samtang nangaon mi sa paniudto. Nag-estoryahanay mi nilang Papa Juan ug Mama Linda.

“Asa man ka tig-internet, Maria?” Ug kinsay imong kaestorya?” Pangutana ni Mama.

“H-ha? Si Dodong, Ma,” Akong gihimong rason ang akong igsuon nga tua sa seminaryo sa Manila. -- Sumpayan pa