Maria Magdalena

“Wa ko magdahom, Maria, nga maangkon ko ikaw karong adlawa.” Nagkanayon si Bob,

“Duna gyu’y mga panahon nga mahitabo ang dili pa unta angay mahitabo. Anything can happen anytime,” maoy tubag ko.

“Wa ka ba magmahay sa nahitabo nato?”

“Wa. Akong kabubut-on ang pagtahan kanimo sa akong kaugalingon. Ug nalipay ko sa atong gibuhat.” “Thanks.”

Unya, wala lang tuyoa nga nabuhian ko ang usa ka lawom nga panghupaw. Mibati’g kahibulong si Bob. “M-may problema ba, Maria?” Nakapangutana siya.

“Wa man,” laktod kong tubag.

Misantop sa akong hunahuna nga dili ipadayag ngadto kang Bob ang akong kabalaka nga ang nahitabo namo masayran sa akong mga ginikanan. May mga silingan ra ba ming balhiboon og dila nga posibleng nakamatikod sa pagsulod ni Bob kaganina sa balay.

Naanad na baya ko sa pagpasulod og lalaki sa balay sa higayon nga wala ang akong mga ginikanan. Apan nabalaka ko karon kay may gipasidaan ra ba sila si Papa ug Mama nako bahin sa akong pagpakigrelasyon kang Bob. Paglabay sa pipila ka gutlo, gigakos ug gihagkan na sab ko ni Bob. Samtang wala pa kami mahinayak pagkatkat sa langit, misugyot ko ni Bob nga mosulod mi sa akong kuwarto aron makapahimutang mi’g maayo.

“Good idea,” ni Bob pa. -- Sumpayan pa