Maria Magdalena

“Di ba may balay ka man didto sa Ginatilan?” Nagkanayon si Bob.

“Dili ko gustong mahinumdoman ang nangagi didtong lugara.” Wala motubay si Bob sa akong gisulti. Milirawliraw ang iyang mga mata sa palibot sa sala. Unya mibalhin siya’g lingkod sa akong tupad.

“Malipayon ka ba sa atong relasyon?” Gikan ni Bob. “Nganong nakapangutana ka man og ingon niana?” Gisumbalik ko siya og pangutana.

“Gusto lang kong masayod. Please, tubaga ang akong pangutana, Maria.”

“Malipayon ko, Bob.Way katarongan nga di ko magmalipayon tungod kay buotan ka man. Hinaut nga magpadayon kini hangtod sa hangtod.”

Wala motingog si Bob. Igo lang siyang mitutok nako. Unya, nagkabag-iray ang among mga panan-aw. Mora’g nagsultihanay ang among mga mata. Unya dihang nagkasinabtanay na, nag-akob ang among mga ngabil.

Nabatyagan ko ang kainit sa halok ni Bob. Ang kalalim ingon sa mipapas sa tanang reserbasyon sa akong hunahuna. Maong hingpit kong mipasagnunot sa gibuhat ni Bob nako.

“Ayaw,” gipugngan ko ang kamot ni Bob dihang iya nang gihushos ang kataposang salimbong sa akong pagka-babaye.

“Pasagdi ko, Maria,” hagawhaw ang tingog ni Bob. “Please...”

“Dili pa karon ang tukmang panahon.”

“Mao na kini ang tukmang panahon. Kita rang duha dinhi, Maria. Way makasamok nato bisan unsay atong buhaton. -- Sumpayan pa