Maria Magdalena

Basta kay alang nako, ang paghalok ni Bob nagdala’g sensasyon nga makasalimuang.

Pagkaugma, sayong mibiya sa balay sila si Papa ug Mama, niadto sila sa Ginatilan. Nakadawat sila’g pahibalo gikan sa among ig-agaw nga dili halayo ang gipuy-an sa gitukoran sa among balay ni Daniel. Wala ko mokuyog kay dili ko gusto nga makahinumdom. Duna man guy namatay nga kabanay ni Papa Juan. Maong miadto ang akong mga ginikanan.

Makabuang ang kalaay dihang ako na lang usa sa balay. Gihimo ko na ang tanang paagi aron pagpukan sa kalaay apan wala kini mosalir. Maong misulod ko sa banyo ug nagdalidali sa pagkaligo. Pagkahuman, nag-ilis dayon ko. Nakahunahunang molakaw moadto sa simbahan aron maglimpiyo ug motabang kun unsay angay buhaton.

Apan igo lang kong nakahuman og ilis, nahiabot si Bob sa balay. Kalit nausab ang akong hunahuna. Dili na lang ko moadto sa simbahan aron unta manglimpiyo sa kombento. Sa sala, gipalingkod nako si Bob. Milingkod ko sa iyang atbang.

“Hapit gyud ta wa mag-abot,” giingnan ko si Bob. “Molakaw ra ba unta ko.”

“Asa ka man diay unta muadto?” Nangutana si Bob. “Sa  simbahan. Gilaay man gud ko nga mao rang usa dinhi’s balay maong nakahunahuna kong molakaw.”

“Asa man diay ang imong papa ug mama?” “Tua sa Ginatilan. Dunay namatay sa among kabanay.” -- Sumpayan pa