Ang bata nga naglutaw sa hangin

Didto sa usa ka balangay nga halayo sa siyudad dunay usa ka bata nga walay matawag nga klarong inahan ug amahan. Diha siya magtubo sa magtiayong walay anak nga dugay nang nangandoy nga makabaton og usa ka anak. Maayo lang gani kay usa ka sayong buntag, may bata nga puya nga nag-uha sa ilang payag-payag nga butanganan sa ilang mga biya nga mga sinina ug mga guba ug buslotong kaldero ug kaha.

“Berto, kinsa kaha ning bata, no, nga gibilin man lang dinhi sa atong payag?” ni Berto pa ngadtong Rufina nga iyang asawa.

“Ambot lang, uy, Berto,” ni Rufina nga gibati’g kalipay sa iyang nakita ning buntaga. “Berto, mora’ gitubag ang atong pag-ampo nga makabaton ta’g anak. Bisa’g dili kini nato kaugalingong anak pero matawag man nga ato na siyang anak. Anhi na ni nato modako, ug ato gyud siyang hatagan sa iyang maayong kaugmaon...”

Mipahiyom si Berto. “Ingon gyud ana, Rufina. Nalipay gani ko nga nia kana dinhi ibutang sa atong  payag...”

“Guwapo ra ba ning bataa, Berto, kabantay ka?”

“Mao lagi. Tingali, guwapo ug guwapa ang inahan ug amahan niining bataa.”

“Unsa kaha, no, di ba kaha gipaangkan lang ang inahan niining bataa,” mora’g milamugdong ang nawong ni Rufina.

Ug sa pagpanglabay nga mga adlaw, malipayon kaayo ang magtiayon. Ug dili matukib sa mga pulong ang kadasig sa magtiayon sa pag-atiman nila kang Boeng, maoy ilang gingalan sa bata. Apan usa ka gabii, may namatikdan ang magtiayon kay maoy ilang nakita migabay ang bata paglakaw og hinayhinay paingon sa bentana. Ug unya mikapyot kini sa pasamano ug kay inablihan lagi kalit lang nga milukso ang bata ug nakasinggit si Rufina sa iyang nakita.

“Bertooo... ang bata, nahuloggg!! Ayyyy!”

“Uy, Ginoo ko,” nakuyawan pud si Berto apan kalit silang nasurpresa dihang ilang nakita nga ang bata nga si Boeng wala mahulog sa ubos kay milutaw sa hangin. Mora lang kini’g naglupad nga mikapakapa sa iyang mga kamot.

Mao kadto ang ilang nasaksihan ni Berto ug Rufina sa sinagop nilang bata. Makapahibulong gyud. Ug dili lang kay kini ra daghan nang mga gabii nga ilang makita nga molupad ang bata ug maayo gani kay walay nakasaksi nga mga silingan. Unya, usa ka gabii, may tulo ka tawo nga mikalit lang og saka sa ilang balay ni Berto ug Rufina ug gisultihan sila nga tulis ang ilang pagsaka sa balay.

“Ihatag ang inyong mga salapi namo. Ug sayod kong dunay mga armas kang gitagoan dinhi sa inyong balay, Berto, kay usa ka sundalo, ihatag pud na namo, aron dili mabuak ang imong ulo sa mga bala ning akong armas,” nagkanayon kadtong tawo nga nagtaptap sama sa duha niya ka kauban nga nagtaptap usab sa ilang nawong.

“Wa-wa tawon mi armas ug wa sad mi kuwarta, uy, mga amigo kay tua sa bangko ang among kuwarta...among gideposito...” nagkabungabunga si Berto sa pagpasabot.

“Di mi motuo, busa aron gyud ka motuo pud nga patyon ka na namo ron, mao ni...usa lang ka bala ang ilubong ko sa inyong mga ulo,” ug mition sa iyang pistola kadtong tawo nga tulisan. Apan sa wala pa makablit ang gatilyo sa pistola kalit lang nga misakdap si Boeng nga naglupad-lupad sa hangin ug gipamaak ang mga tulisan. Mipiliik ang mga tulisan. Apan gisuyop gyud sa bata ang ilang dugo. Ug unya gilabay sa bata ang ilang mga patay’ng lawas sa lawom nga bung-aw. Dinhi nakasabot ang magtiayong Berto ug Rufina nga anak og ungo ang bata nga si Boeng. Pagka-ingon ugma sa gabii may babayeng kalkag kaayo ang buhok nga nakigsulti sa magtiayon aron ilang kuhaon ang bata, kay matud pa ila kining anak.

“Anak namo siya,” matud sa babaye. “Kaliwat siya’g ungo. Ug amo na siyang kuhaon og balik...”

Wala’y nahimo ang magtiayon. Nadala gyud ang batang ungo sa iyang inahang ungo. Apan usa ka gabii, mibalik ang bata sa balay nilang Berto-Rufina. (Kataposan)