Ang kabilin

Ma, ingon si papa, ako kuno’y iyang hatagan sa iyang kabilin inig-dako nako,” matud ni Pedring ngadto sa iyang inahan. “Ayaw’g dawata, Dong ang unsa mang ibilin sa imong amahan.”

“Ngano man diay, Ma, unsa man diay ibilin ni papa ngari nako?”

“Di ka pa kasabot, Dong kay gamay ka pa. Sige lang kay imo ra kining hisabtan inigka-dako na nimo.”

Nanglabay ang mga tuig ug napulo ka tuig ang miagi sa kinabuhi ni Pedring nga didto na mag-eskuwela sa Manila. Unya, usa ka adlaw niana, mitawag ang iyang manghod nga babaye.

“Kuya, nasakit si papa ug gusto ka niyang papaulion.

“Hain man si mama kay makigsulti ko.”

“Kadiyut lang kay akong tawgon. Ayaw lang ibutang ang telepono.”

Wala madugay, “Hello, Pedring, si mama ni nimo.”

“Nasakit man kono si papa, ma-unsa may iyang sakit?”

“Unya ta ra ka sultihi kun unsay sakit ni papa nimo inig-uli nimo diri, pero ayaw una og uli karon.”

“Ngano man Ma nga gipapauli na man gani ko ni papa?”

“Basta ayaw lang una og uli. Hulata ang akong tawag nimo kun kanus-a ka mouli.”

“Sige, Ma, maghulat lang ko sa imong tawag.”

Tolo pa ka adlaw ang milabay.

“Kuya, naglisud na si papa. Sige og sangpit sa imong ngalan kun hain ka na apan giingnan lang siya ni Mama nga hapit ka na moabot. Iya kong gibauran nga dili ka papaulion kun dili siya moingon. Ngano man kaha, Kuya?”

“Ambot lang, basta nag-ingon si mama nga maghulat ko sa iyang tawag.”

Nianang gabhiona, namatay ang amahan ni Pedring nga nagsige og wara-wara sa iyang kamot una kini kabugto-i sa gininhawa. Nianang pagka-buntag, mitawag dayon ang inahan ni Pedring.

“Anak, uli na diri dayon kay patay na si Papa mo. Sakay dayon sa eroplano.”

Wala pay tingpaniudto sa pag-abot ni Pedring sa ilang balay.

“Hain man diay ang patay’ng lawas ni Papa, Ma?”

“Gidala sa punerarya ganihang buntag, ibalik tingali to karong hapon. Tawga ang imong manghod kay magsulti ta diring tolo.”

Sa diha na ang manghod ni Pedring. “Wala masakit si papa ninyo,” misugod pagsulti ang ilang inahan. “Giduslak siya sa talinis nga bagakay didto sa laing barangay.”

“Nganong giduslak man si papa?” nangutana si Pedring.

“Si Papa mo, ungo. Usa siya ka manananggal kun sa tagalog pa. Mao kini hinungdan nga di ko ikaw papaulion samtang buhi pa si papa mo kay ikaw ang iyang binlan sa iyang kabilin nga mao ang pagka-ungo.”

“Tinuod kaha na Ma?”

“Oo. Nahibalo na ko niana kaniadto pa sa bag-o pa kaming minyo. Dili ko buot nga   iya kamong binlan sa pagka ungo.” (Kataposan)