Ang tagpuyo

“Ako nakasabot ug nakatuo na nga nia sab gyud mo nagpuyo ining akong opisina. Ok ra nako. Gusto sab kong magpakita mo aron magkaistorya ta,” ni Roger nga nagbarog atubangan sa bungbong sa kasadpang habig sa iyang opisina.

Nagpahiyom siyang nagsulti.  Pagpasabot nga mahigalaon siya. Way kahadlok. Apan si Sonia nga iyang kapikas ug maoy sekretarya sa Accounting Firm ni Roger, gikulbaan. Kay nakatoo sab nga may nagpuyo gyung di ingon nato sa ilang opisina. Wa siya kauyon nga makighigala iyang bana sa mga di ingon nato. Naglingkod lang siya ug nanghipos sa mga dad-onon.

Karong hapona pa nakaamgo si Roger nga may di ingon nato ilang  opisina. Batasan niya ang mangihi sa di pa mogawas sa panahon nga manira na sila. Unya pag-adto niya sa CR na-lock kini. Di siya kaabli. Batasan niya nga di niya sirhan ang pultahan sa CR. Kanunay’ng abli ang panid sa pultahan. Di sab niya i-lock. Unya, karon, di siya kaabli kay na-lock. Abi niya’g napalid lang sa hangin ang pultahan. Napugos siyag huwam sa yawe nga gihuptan ni Sonia.

“Tan-awa ra god ning door knob sa pultahan. Kun hangin lang ang nagpasira sa pultahan, masira lang. Apan di gyud ma-lock. Kay pislitonon man ang pusodpusod sa door knob kun i-lock kini. Way hangin nga makapislit sa door knob,” ni Roger ngadtong Sonia paghuman niya’g gamit sa CR. Nagtunol sa yawe ngadto’s kapikas.

“Unya makig-istorya gyud ka nila kun pakit-on ka?” ni Sonia dihang tua na sila’s gawas, sa parkingan sa ilang kotse nga puti.

“O. Kay unsa may tuyo nila kun magpakita? Nga di man gyud unta sila makita?” ni Roger. May gikoot sa iyang bulsa sa karsones.

“Di ka mahadlok?” ni Sonia. Nilipot ngadto sa toong kilid sa kotse. “Bisag unsa kalaksot o kamakahadhadlok ilang hitsura, nadebuho na tingale na sa mga horror komiks. Himasa man ko’g komiks kaniadto. Sa akong panabut, kun magpakita sila, gusto gyud nga makig-contact o makig-communicate”, ni Roger. Giyawehan ang walang pultahan sa kotse aron pag-abli ini.

“Di gyud diay ka mahadlok?” ni Sonia. Nagbarog pa’s gawas sa kotse.

“Kun magpakita ta’g kahadlok, hadlokon gyud hinoon ta kanunay. Duna koy gamay’ng kahadlok. Apan kontrolahon lang nako. Memoryahon ko lang daan akong igsusulti” ni Roger. Nipakli na sa pultahan sa kotse. “Unsa man pananglitan?” ni Sonia. Nipakli sab sa toong pultahan sa kotse.

“Ingna nako, maayong hapon kanimo. Nia sab diay ka dinhi. Puwede ko masayod hain imong lawak gipuy-an. Aron dili  makaistorbo nimo. Mao gyud nay unahon nako’g sulti”, ni Roger. Nilingkod na sa driver’s seat. Nakapanglingo si Sonia. Nilingkod sab siya tupad sa kapikas.

“Apan kun akoy pagbut-on, maayo lang nga di ta pakit-on,” ni Sonia. Nibutang sa iyang bag sa iyang sabakan.

“Curious gyud hioon ko kun unsay hitsura ana nila,” ni Roger. Nipaandar sa kotse. “Maayong buntag!” ni Roger pag-abli niya sa pultahan sa opisina, pagkaugma. Unya may nakita siyang anino nga naglakaw padulong sa CR. Wa na lang niya pahibaw-a iyang kapikas. Aron di mahadlok. Kulang para niya ang anino. Naghulat gyud siya’s panahon nga siya rang usa sa opisina.  Aron iyang gyung hagaron ang tagpuyo nga magpakita. (Kataposan)