Maria Magdalena

Samtang nagkaon ko sulod sa canteen, naigking ko dihang may kamot nga mitugpa sa tuo kong abaga. Sa akong paglingi si Marcos ang akong nakita nga nagbarog sa akong luyo. Mapahiyumon kaayo siya.

“Hi, Maria,” niya pa.

“Hello!” Mibalos ko pagtimbaya.

Gibira niya ang usa ka silya ug milingkod siya sa akong atbang. Ang lamesa nga lingin ray nag-ulang namong duha.

“Join mi,” giagda ko siya sa pagkaon.

“Thanks na lang,” mibalibad siya. “Busog pa ko.” Wala na lang ko mamugos.

“Unya, ha,” matud ni Marcos nga mitutok nako.

“Unsay unya?” Gisukit ko siya.

“Magkita ta.”

“Di lagi mahimo. Di ba gibalibaran ko na man ikaw sa akong pag-text nimo kay mag-study pa ko for my exam tomorrow.

Wala gyud dawata ni Marcos ang akong balibad. Mahinungdanon lagi kuno ang buot niyang pakigsultihan nako. Tuod man, human sa kataposan kong klase alas kuwarto na sa hapon.

Nakita nako si Marcos nga nag-atang sa main lobby sa unibersidad. Naghulat gyud siya nga mogawas ko gikan sa eskuylahan.

“Mangaon sa ta,” niya pa.

“Asa man?” Gipangutana ko siya. “Adto na lang ko mokaon sa balay kay gastos kaayo. -- Sumpayan pa