Maria Magdalena

Gula 31

Nagkatinutokay kami si Marcos. Ako’y unang milingiw kay dili ko makalahutay sa pagharong sa iyang tinan-awan kanako.

“I love you, Maria,” ni Marcos pa.

“I love you too, Marcos,” matud ko.

Dihadiha iya kong gigakos. Giukoban niya ang akong mga ngabil. Mainiton ang iyang mga halok nga ingon sa nakapapukaw sa garbo sa akong pagka-babaye. Gibaslan ko ang iyang paghalok. Hangtod nga nabatyagan ko na lang nga nanginit na ang tibuok kong lawas. Napukaw ni Marcos ang akong gana sa pagpakigpinarayganay.

Gitangtang niya ang blouse nga uniform nga akong gisul-ob. Gisunod niya pagtangtang ang akong bra. Unya gihagkan na usab ko  niya. Gikan sa akong ngabil, miaginod ang iyang paghalok sa akong liog ug dughan. Napahit ko ang akong ngabil tungod sa gibati kong kalalim. Mihangos ko nga giganahan na pag-ayo.

Apan dihang hushuson na unta ni Marcos ang nipis nga panapton nga maoy nagtabon sa giampingan kong butang taliwala sa duha ko ka paa, gipugngan ko ang iyang kamot.

“Ayaw,” gibadlong ko siya.

“Pasagdi ko,” niya pa. “Nahigugma man kaha ka nako?”

Wala ko motingog. Ang tinuod, wala ko mahadlok nga may mahitabo kanamo ni Marcos. Andam kong motugyan kaniya sa akong pagka-babaye tungod kay gihigugma ko man siya. -- Sumpayan pa