Maria Magdalena

Gula 15

Dihang lunch break na nagdungan mi pagpangaon ni Elizar.

“Nauwaw ko nimo,” giingnan ko siya.

“Nga-ngano man?” Nakapangutana siya.

“Tungod kay wa na koy ikapasigarbo nimo. Nakuha na nimo ang akong tanan. Wala na akoy tinagoan diha kanimo,” matud ko sa paraygon nga tingog.

Gialam-alaman ako ni Elizar sa tuyo nga mawagtang ang gibati kong kauwaw ngadto kaniya. Iya kong gimaymayan pag-ayo aron mogaan ang gihambin nga kaulaw sa akong dughan.

“Dili ka angay mauwaw nako,” niya pa. “Manag-uyab gud ta.”

“Maski na,” matud ko. “Uwaw gihapon tungod kay gipakabarato nako ang akong pagka-babaye. Gihatag nako nimo ang akong kaputli sa dakong kasayon.”

“Buot ba nimong ipasabot nga nagmahay ka diay sa nahitabo nato,” ha, Maria?”

“Wala man hinuon, nganong magmahay man ko nga nalipay man ko sa atong gibuhat. Kun nagmahay pa ko, gipatiran ta na ka sama sa gibuhat nako kang Nestor kaniadto.”

“Kun wala ka magmahay sa nahitabo nato, dili ka usab mauwaw. Total, kita ra mang duha ang nasayod bahin niini. Sekreto natong duha ang nahitabo.”

Nagkasabot kami si Elizar. -- Sumpayan pa