Maria Magdalena - Gula 4

Wala man gud ko magdahom nga diha diay siya sa gawas sa gate sa among school campus nga daling misugat pagkakita nako sa akong paggawas. Wala nako siya makit-i sa sulod, abi nako og wala siya motambong.

“Mopauli ka na?” Miusab siya’g pangutana.

“H-ha,” matud ko. “A-aw, oo.”

“Ihatod tikaw. Ikaw ra man kaha, ngitngit ra ba kaayo.”

“U-unsa?”

“Mokuyog ko nimo. Ihatod tikaw sa inyo. Lisod na baya ang panahon karon dili na kakompiyansahan.”

“Ayaw, uy. Makit-an gani ka ni Kisaiah, tingalig awayon ko niya. Kaya ra man pud nako. Kaila man nako halos tanang mga tawo diha.”

“Nag-break na man mi ni Kisaiah,” tug-an ni Elizar.

Wala ko motingog kalit lang kong gikulbaan. Wala ko makasabot sa akong gibati. Mora bag dunay mga pako nga mikapakapa sa ilawom sa akong dughan. Nalipay ko apan gikulbaan.

“Kuyog ko, ha, Maria,” ni Elizar pa.

“Bahala ka,” matud ko. “Di man kaha ka magpakugos. Maglakaw ra baya ko.”

Nanglakaw na kami. Nag-ampad kami sa pagpanglakaw. Samtang naglakaw, nagsultihanay usab kami. Sa sinugdan, ordinaryong mga butang lang ang among gihisgotan. Apan sa kadugayan, nag-anam nagkaseryoso ang among gipanagsultihan. Hangtod nga misangko gayod ang among panagsulti ngadto sa gugma. -- Sumpayan pa