Goodbye is not Forever

Gula 122

Wala tuyoa nga nagkatinutokay sila si Josheba ug Albert. Unya milutaw ang buhing pahiyom sa mga ngabil sa dalaga dungan sa pagpahid sa kataposang lusok sa luha sa iyang mga mata.

“Wala ako magbaton og bisan diyotay nga kasilag kang Albert niining hitaboa, Nang Gloria,” nagkanayon si Josheba. “Nasayod ako nga nakatampo usab ako sa iyang kahuyang nga maoy nagtukmod kaniya sa pagpakasala.Nakasabot ako sa iyang bahin. Lalaki siya. May panginahanglan. Ug kay wala man ako, mao nga...”

Gituyo niya ang wala pagtiwas sa iyang buot isulti. Nahatan-aw siya kang Albert.

“Nasipyat ka lang kay babaye man nga may sakit ang imong gihilabtan,” nakahimo pa si Josheba sa pagpangomedya aron dili kaayo mahimong hilabihan kumasulob-on ang ilang panagsultihanay niadtong higayona.

Walay gipamulong si Albert. Apan sa iyang kahiladman mibulto ang tuman nga pagdalayeg kang Josheba. Hilabihan gyud ka masinaboton ang maong babaye. Mibati na hinuon siya karon og tuman nga kahinugon sa ilang gugma.

Ang inahan ni Albert nga si Nang Gloria, mibati usab og diyotay’ng kahayahay sa dughan samtang nagtan-aw sa duha karon nga nagpahiyomay sa taliwala sa kasub-anan.

“Ayaw putla ang imong kalipay, Sheb,” midasig si Albert sa dalaga. “Daghan pang lalaki nga mas labaw pa kanako.”

“Imo na diay ko nga ipanghatag karon sa lain?” paraygon ang tingog ni Josheba nga misukna. -- Taposon sunod gula