Napungil ang bangkil ni Alfonso

Panadtaran, San Fernando, Cebu

MOTUO KA’G DILI (Matag Domingo)

Karon nga nahibawo si Alfonso nga dili diay siya tinuod nga anak sa magtiayong Fely ug Kardo ingon mikalit lang og huot ang iyang dughan. Apan bisan pa sa kasayoran nga iyang natuhog gikan sa giisip mga ginikanan nga dili siya anak ug sinagop lang, mahal gihapon niya sila si Fely ug Kardo kay mao man kini sila’y namat-an niya’g kahayag.

Sakit palandongon apan nia na man kini, nga siya sinagop lang gyud diay. Nagpasalamat si Alfonso sa magtiayon sa ilang pagmahal ug pag-amuma kaniya hangtod sa iyang pagdako. Karon, ulitawo na siya.

“Kinsa man diay ang matuod kong mga ginikanan, Tay Kardo, Nay Fely?” nagpakisayod si Alfonso.

“Wa mi mahibawo, Alfonso. Basta kay nakita ka lang namo nga giputos og usa ka hagmon nga itom. Aw, duna may kuwintas nga gibutang sa imong liog, ug may duha ka hulagway sulod sa locket. Basin og mao kana sila, ug duna poy usa ka libretong itom. Nia, o, amo na ning ihatag nimo, aron mao kini giya kun kinsa gyud ang matuod mong mga ginikanan...” gidunol ni Fely ang kuwintas ug ang gamay’ng libreto.

Tay, Nay, ugma magsugod na ko’g pangita nila,” hinay ang tingog sa ulitawo. “Ug mobiya na ko dinhi sa ato...”

“Ayaw, uy, anak, anhi ka lang gihapon dinhi puyo. Ang buot namong ipasabot ni Kardo nga kanunay’ng abli ang pultahan ning balay,” kahilakon si Fely. “Mahal ka namo, Alfonso...”

“Mahal ko usab kamo, Tay, Nay,” medyo kahilakon usab si Alfonso nga nagsulti.

Tuod, pagka-ugma misugod na pagpangita si Alfonso ug diha sa kuwintas nga dunay locket naa ang hulagway ug nagtuo siya nga mao na kini sila ang iyang mga ginikanan. Didto siya mopaingon sa usa ka isla nga pinuy-anan sa suod niyang higala nga si Todyong. Nagpatabang pud siya sa iyang higala didto. Nahimuot ang iyang higala sa iyang pag-abot didto sa balay niini.

“Welcome to isla Tago-Langob, Bay Alfonso. Malingaw ka gyud dinhi. Ug tabangan tika sa pagpangita sa imong mga tinuod nga ginikanan dinhi...”  Mipahiyom si Todyong nga mitan-aw sa duha ka hulagway diha sulod sa locket.

“May namay-ongan ka sa ilang mga nawong dinhi, Bay Todyong?” ni Alfonso pa nga mitan-aw sa higala.

“Uy, nakaila ko ining nia sa hulagway, Bay. Batan-on pa sila ini, pero, bisa’g ingnon ta nga edad-edaran na sila, kaila ko ini nila. Sila kini si Arkadya ug Absalon,” ug nahilom si Todyong. Unya, namulong, “Ayaw lang og kasuko, Bay, ha. Abi gud nimo, tua kini sila magpuyo sa sityo Pako-Kabog, ang gibantog dinhi sa isla nga daghan kaayong ungo. Mga ungo kining nia sa locket, Bay. Imo ni silang tatay ug nanay?”

Miyango si Alfonso. Unya giubanan ni Todyong si Alfonso sa sityo Pako-Kabog. Didto gisugat sila og tulo ka tawo ug unya gidala sa balay nilang Arkadya ug Absalon. “Ako ang bata nga gisagop nilang tatay Kardo ug nanay Fely,” ni Alfonso pa nga midunol sa locket.

“Ikaw, ang among anak, nga gikawat ug unya gibilin didto sa magtiayon  nga nagsagop nimo. Anak, Alfonso. Ungo man mi, dong; ug ikaw kay anak namo ungo usab. Karong gabhiona, tayming gyud ning imong pag-abot, kay subang na ang buwan, motag-as karon ang imong mga bangkil...” ni Absalon pa. Tuod, wala dangtig dugay, misiwil ang bangkil ni Alfonso, apan kalit kining napungil. “Ahhhggg...” ni Alfonso pa. “Ang akong duha ka bangkil napungil...”

“Anak, nakatutoy ka sa gatas sa nagsagop nimo. Dili hingpit nga duna kay bangkil, apan, usa ka ka ungo...oo, kaliwat ka’g ungo...” ni Arkadya pa nga duna nay tag-as nga mga bangkil. -- Kataposan)