Barkong papel

Nagkakusog ang ulan. Nanambo ko sa bintana sa akong lawak. Sa dakong lim-aw atbang sa among balay dinhi sa lungsod sa Santa Cruz, nag-anam pagtubo ang tubig. Nakatan-aw ko pag- ayo sa lim-aw. Dihay kagahapon nga mituyhakaw sa naabling panan-awon balik sa dili makalimtang handumanan.

Bayinte ka tuig na ang nakalabay.

“Biiiii! Kabati sa iyang barkong papel. Dili motarong paglutaw.”

Gisulogsulog ko ni Kevin. Nagpalutaw kaming duha sa binuhat namong barkong papel. Nabasa kami sa ulan. Nagtubo pa gayod ang tubig sa ulan sa lim-aw. Mga bata pa kami. Kalipay namo ni Kevin ang ulan kay makadula kami’g barko-barkong papel sa lim-aw.

“Ang imo diay, tan-awa di ba nagtakilid sa paglutaw.” Mikatawa ko’g kusog. Mibalos ko’g sulogsulog kang Kevin.

“Sagdi lang basta naglutaw. Kanang imo, tan-awa nag-anam og kaunlod. Taronga’g buhat ang imong barkong papel, uy, Bea!”

Miubog ko sa lim-aw. Gisabligan ko’g tubig sa ulan si Kevin. Misamot kabasa ang gisul-ob niyang sinina. Midagan ko. Gibiyaan ko ang binuhat kong barkong papel nga miunlod na. Gigukod ko ni Kevin. Mikatawa ko. Nagsayawsayaw ko taliwala sa kusog nga ulan. Misayaw sab si Kevin.

Unya gilingi namo ang barkong papel nga gipalutaw namo sa lim-aw. Wala ko na makita ang barkong papel nga akong binuhat. Ug ang barkong papel sab ni Kevin, nag-anam nag kaunlod nga nabasa pag-ayo sa bulan.

Paglabay sa mga tuig, dalaga  ug ulitawo na kami si Kevin. Wala na kami magdula’g barkong papel, wala na kami magpalutaw og barkong papel sa lim-aw kun kusog ang ulan. Lahi na ang among panud-ong sa kinabuhi. Nausab na ang pinitik sa among kasingkasing.

Milangyaw ang mga ginikanan ni Kevin ug giuban siya. Bugtong anak si Kevin. Sama nako, nga nag-inusarang anak sab. Nagmingaw na ang akong kinabuhi. Gihandom ko si Kevin. Gimingaw ko kaniya. Apan alang kanako, atua na siya sa layo.

Karon, nakahuman na ko sa kurso nga akong gikuha ug duna nay maayong trabaho. Wa na ko masayod bahin kang Kevin. Lagmit  nakahuman na usab siya sa kurso nga iyang gikuha. Minyo na usab tingali siya karon.

Migawas ko sa balay human ko makabuhat og barkong papel. Gisulatan ko ang kilid niini: I love you, Kevin. Nagpasingulan ko. Nabasa ang gisul-ob kong sinina. Gipalutaw ko ang barkong papel. Unya, mikuba ang akong dughan. Usa ka barkong papel ang gipalutaw didto sa laing daplin sa lim-aw.

May nasulat sa kilid niini: I love you, Bea. Misamot pagkusog  ang kakulba nga akong gibati. Milingilingi ko. Usa ka guwapo ug macho nga lalaki ang nagtindog dili layo kanako.

“K-Kevin!”

“Bea!”

Nagdagan kong miduol kang Kevin. Nagdagan usab siyang misugat kanako. Nagginaksanay kami. Unya puno sa pagbati nga nagdapat ang among mga ngabil. (Kataposan)