Langgam sa Kagabhion

Kay bisan may gilukdo na akong pangedaron, dili gayod kalikayan usahay sa akong pagpamugaw sa mga burikat nga ako ang makursonadahan sa kustomer.

Nakaamgo ko karon sa kamatuoran. Maglisod gayod diay kita sa pagbadlong sa binuhatan sa atong anak kun kita mismo salawayon og binuhatan.

Maong nakahukom kong mag-usab na sa akong kinabuhi. Gibiyaan ko sa hingpit ang akong trabaho sa pagbaligya sa akong unod ug dungog. Gitalikdan ko ang buhat sa kangitngit. Nagpakabuhi na lang ko pinaagi sa pagpamaligya’g sud-an subay gihapon sa kadalanan nga maoy akong naandang buhaton sa wala pa kami magkaila ni Eva. Maayo na lang kini. Bahala na’g dili dako ang akong kitaon basta dili lang salawayon sa mga mata sa Dios ug sa tawo.

Usa ka buntag niana, naabtan ko sa akong mga anak nga naghilak.

“Naunsa man ka, Ma?” sukit ni Princess.

“Pasayloa ko ninyo mga anak,” ang mga pulong nga migawas sa akong baba gikan sa naghuot kong dughan. “Isaad nako ninyo nga dili na gyod ko mobalik sa akong trabaho. Dili nako gusto nga maulawan pa ang atong pamilya.” Miduol usab si Ana kanako ug iya kong gigakos. Wala’y kabutangan ang kalipay nga gibati sa akong dughan dihang gigakos ko sa akong duha ka mga anak. – Kataposan