Langgam sa Kagabhion

Didto gyud mi molingkod sa ikaduhang talay sa mga lingkoranan atubangan sa pulpito. Gituyo kadto ni Eva aron duol gyud kami sa altar.

Wala madugay, nagsugod ang misa. Mibarog ang pari atubangan sa pulpito, kuyog ang mga nagserbisyo sa simbahan.

“Mao kana siya, Day,” mihunghong nako si Eva.      Nakugang ko pagkakita sa maong tawo. Nakaila ako kaniya. Nahinumdom ako kun diin ko siya mahimamat. Nakaseguro kong wala ako masayop. Siya gayod kadto. Siya gayod.

Wala magdahom nga magkakita kami pag-usab karon. Bisan dugay na kadtong nahitabo apan wala pa ako mahikalimot sa iyang nawong. Ania ra diay sa simbahan ang iyang nawong apan dihang ako siyang giserbisyohan wala gyud siya mobayad kanako. Dili pa igo, iyang gikawat ang akong kuwarta ug cellphone ug gibiyaan ko niyang nahikatulog sulod sa lawak sa motel.

Gamay ra gyud diay ang kalibotan, nakaingon ako sa hilom. Ug giagda ko ni Eva nga manggawas na kami sa simbahan. Giluod kong nagtan-aw sa maong tawo.

Maoy akong pagtuo nga ang mga tawo nga anaa sa simbahan magserbisyo dunay kasingkasing nga malumo ug kamao mosabot sa kinabuhi sa tawo kay kada-adlaw man nilang madungog ang mga pulong sa Diyos. Bisan kun dili siya pari apan kanunay siyang kuyog sa pari ug anaa siya kanunay kun dunay misa. -- Sumpayan pa