Langgam sa Kagabhion

Gula 20

Wala ko mokihol. Ang lalaki mora’g napikal na. Siya na mismo ang nanangtang sa mga salimbong sa akong lawas. Wala na ko motutol. Tingalig mosamot pa ang iyang kasuko kanako.

Gihagkan ko niya ug gihinay pagpahigda sa kama. Milihok dayon ang iyang mga kamot sa pagpanghinol sa pribadong mga bahin sa akong lawas. Gipasagdan ko siya sa iyang gibuhat. Pero kun dili pa lang tungod sa panginahanglan sa kuwarta, kanindot gyung tamparoson niining tawo nga mitakubang kanako.

Mihangos ang lalaki, kaha tungod sa gibating kahinam. Unya dihang miarangkada na siya, dali ko siyang gipugngan. Mitutok siya kanako dala ang pagpanghupaw. Ingon sa hilabihan na ang iyang kalagot diri kanako.

“Naunsa man ka?” nangutana siya. “Tinuod gyud diay nga bag-o ka ug first pa kini nimong pagkuyog og laing lalaki,” dugang niya.

“Mikuyog lang ko ni Eva tungod kay duna koy problema,” gitubag ko siya.

“Nan, dili masulbad ang imong problema kun ingon ka niana,” mapahiyumon nga litok sa lalaki.

Iyang gihapuhap ang akong nawong ug iyang gikuptan ang akong suwang.

“Dako ka’g makuwarta niining trabahoa,” matud sa lalaki.

Mitutok lang ko niya ug dili nako malitok ang akong gustong isulti. -- Sumpayan pa