Pagbugtaw sa Damgo

Gula 49

“Ako nang gihipos ang akong makinilya,” nagkanayon si tiyo Tibur niya. “Mohunong na ko sa pagpanulat.”

“Nga-ngano man, Tiyo?” nakugang si Melchor sa gisulti sa uyoan.

“Tungod kay nakita ko na ang tawo nga maoy mamahimo nakong sumosunod,” sa lagas pa. “Ug kana mao ikaw, Metlong.”

“T-tiyo....” mao ray nalitok ni Melchor.

“Ipadayon ang imong pagpangulikta’g tropeyo sa natad sa katitikan,” midasig ang iyang uyoan kaniya. “Apan ayaw sunda ang akong gihimo nga nagpabiling ulitawo hangtod sa hangtod.”

Ang kaisipan ni Melchor nahulog sa huyong-huyong sa pamalandong. Mipasunding sa iyang handurawan ang katahom ni Laura.

Tapos sa pipila ka gutlo nga panagsulti nanaog si Melchor sa payag sa iyang tiyo Tibur. Sa tugkaran, mibarog siya. Gibusog niya ang iyang kaugalingon paghanggap sa lab-as nga hangin. Gipiyong niya ang iyang mga mata samtang nagpamatyag sa kahilwas nga nasinati.

Sa sangi sa iyang handurawan nakita ang lainlaing matang sa bulak nga nag-indigay sa ilang katahom. Nakaplagan na niya ang iyang damgo.(Kataposan)