Pagbugtaw sa Damgo

 Sa iyang pagkanaog sa hagdanan sa entablado, dihay lalaking upawon nga misugat kaniya. Mipig-it kini sa kamot dungan ang pagpaila niini sa kaugalingon.

“Edito Perfecto,” nagkanayon ang lalaki.

“Uy, kumosta,” tuaw niya nga mibati’g kahinangop. Wala siya magdahom nga ikahimamat ang editor sa Bantayog niining maong okasyon.

“Usa ako sa mihukom sa imong salmot,” matud ni Edito Perfecto. “Nindot kaayo ang imong sugilanon.”

“Salamat sa imong pagpadaog niini,” mao ray iyang nasulti.

“Dili kabalibaran ang imong sugilanon maong midaog kini,” sa editor pa. “Ipatik unya nato ang maong sugilanon sa Bantayog.”

Wala dayon makatingog si Melchor. Nakalitan siya sa gisulti ni Edito Perfecto. Wala siya magdahom sa hagad niini. Apan tataw niyang nadungog ang gipamulong sa editor. Ipatik niini sa Bantayog ang nakadaog niyang sugilanon.

“S-salamat,” mao ray naantigohan nga ibungat ang iyang baba niadtong tungora. “Salamat.” Andam na si Melchor pagbiya sa dapit nga wala niya pangandoyang mataak kun dili lang tungod sa sugo sa kahigayonan. Gikan sa ikatulong andana sa barko nga iyang gisakyan, mahilumon siyang nag-akmoy sa barandilyas. Midungaw siya ngadto sa ubos. Sa dagat. Sa mga tawo nga nag-ilogay pagsakay sa barko. Sa mga tawo nga nanginabuhi sa pantalan. -- Sumpayan pa