Pagbugtaw sa Damgo

Gula 39

Napuno ang balay alampoanan sa mga manimbahay. Nakabsan siya sa lingkoranan. Mitipon na lang siya sa pipila ka manimbahay nga nanagtindog. Mahilumon siyang namati sa homiliya sa pari.

Human sa misa midiretso si Melchor sa pagpauli.

“Maayo kay nia ka na Metlong,” misugat ang iyang inahan.

“Nga-ngano man diay, Nay?” sukit ni Melchor nga gibanhigan sa kahikugang.

“May sulat ka,” sa inahan nga mitunol sa sulat kaniya. “Niadtong Biyernes pa ni nako nadawat apan nalimot ko paghatag niini kanimo.”

“U-unsa?” ni Melchor nga midawat sa sulat.

Gisuhid niya kun diin kini gikan. “Uy,” tuaw niya. “Gikan man ni sa Cultural Center of the Philippines.”

“Basaha aron atong masayran kun unsa kana,” sa inahan.

Gigamhan sa kahinam, gidali paggilis ni Melchor ang nipis nga plastik nga gisudlan sa sulat. Iya kining gibasa.

“Muadto ko sa Manila, Nay,” daling hukom ni Melchor human nabasa ang unod sa sulat.

“Ha?” nakugang ang inahan. “A-apan ngano man?”

“Usa ako sa nakadaog sa unang ganti sa tigi sa sugilanon,” tug-an ni Melchor. “Nagtabla mi si Gumer. Gisulatan ko sa CCP aron pagkuha sa akong ganti.”

Paghiabot niya maoy pagkahimugso sa kabuntagon sa sabakan sa panahon. Gipasuroy niya ang iyang panan-aw sa palibot. Nabag-ohan ang iyang mga mata sa mga butang nga iyang nakita. -- Sumpayan pa