Pagbugtaw sa Damgo

May ugdang nga tinguha nga mipahimug-at sa iyang kadasig sa panulat. Nagakadako ang iyang kasibot nga makahimo’g ngalan sa natad sa katitikan. Gusto na gayod siyang makamugna og matahom nga obra maestra nga iyang ikapasigarbo ngadto kang Laura. Iyang ipamatuod ngadto sa dalaga nga wala makawang ang iyang damgo.

Daw gibitad ang iyang hunahuna ngadto sa ilawom sa yuta. Wala madugay, dihay bulak nga mibuswak sa iyang kaisipan. Gibutang niya ang sulat ni Laura sa ibabaw sa talad sa tuong kilid sa makinilya. Mipahimutang siya’g maayo sa lingkoranan. Gitutokan ang mga tekla sa makinilya nga nagpaabot sa hikap sa iyang mga tudlo.

Nabatyagan niya nga may bul-og sa tubig nga misugwak sa iyang utok. Dihay daghang namangon sa iyang kaisipan. May usa ka pultahan sa lawak sa iyang hunahuna nga naabli ug napuno sa kahayag. Sulod sa maong lawak nakita niya ang iyang Tiyo Tibur nga nagkatawa.

May kahiamgo nga milugdang sa iyang alimpatakan. Pagkadaghan na diay sa mga butang nga gihatag sa kahigayonan kaniya. Wala lang kini niya kahatagi gilayon og kahulogan alang sa iyang katuyoan.

Ingon sa nasayod na siya sa iyang buhaton. Mao na lamay iyang naamgohan nga misugod na siya pagtulpok sa mga tekla sa makinilya. Gisangga niya sa papel ang inagos sa iyang utok. Sa sinugdan hinay ang iyang pagsulat. Apan sa matag ug unya nagakakusog kini agad sa dagan sa iyang hunahuna. Hangtod nga nagkapuliki na ang iyang mga tudlo paggukod sa naghagiyos nga panaw sa iyang imahinasyon. -- Sumpayan pa