Pagpaninda og tambal nga inato ang panginabuhi ni Inggoy. Apan daghan na ang nangreklamo sa pagka dili epektibo niini. Hinay-hinay nga nawagtangan siya og mga pumapalit. Mingaw ug minghoy si Inggoy samtang nagtungtong siya niining panahon sa kuwaresma.
“Gipaamgo ko sa akong mga nabuhat nga dili maayo. Pagpatuotuo. Nabisto na gyud ko. Kagahapon lang, akong nabaligyaan si Pedring og usa ka garapang lumay. Naunsa ba nga may maibog ang babayeng anak sa ilang silingan nga si Maring, nisamot na man hinuon ang kasuko niini ngadto kaniya. Nabali man gud nako og litok ang akong yamyamonon sa pagkutaw nako niini,” tuaw ni Inggoy sa kaugalingon. Nag-atang na siya og sakyanan padulong sa iyang pinuy-anan.
“Ehem... Noy, mangutana ko nimo, puwede?” may nabating tingog si Inggoy. “Ah! day, unsa man unta kana?” Pamulong ni Inggoy dala punting sa iyang panan-aw sa binuhat nga nangutana.
“Magpatultol unta ko nimo kun asa ang pinakaduol nga balay pahulayanan dinhi sa dakbayan sa Sugbo, karon lang ko naabot gikan sa pantalan, taga isla man gud ko. Ngadto ko sa unahan gipakanaog sa akong gisakyan. Kini rang gamay’ng bag nga akong gikabiba ang akong dala. Nagsalig man gud ko nga sugaton ko sa akong maguwang didto sa akong gikanaugan apan wala man siya. Ngitngit ra ba didtong dapita. Lungsod sa Santander pa akong padulngan. Maayo kay nagkakita ta Noy,” paraygon nga pamulong sa babaye.
“Wala’y problema. Ug ayaw lang ko tawaga og Noy. Goy lang ang itawag sa akoa,” pabuhi sa dugo nga pulong ni Inggoy.
Sa pangedaron nga moduol setenta anyos, kanunay’ng gihandom ni Inggoy ang mga gimbuhaton sa mga lig-on pa og tuhod. Beterano si Inggoy sa pagkadukirok sa babaye. Sa sobrang pagkapilian, wala gayud siya’y napilian. Ulitawong guwang si Inggoy.
Gitugkan siya og kainit nga namugna sa iyang nakita.
“Sige Noy, pakuyog ko nimo. Pero asa man ta padulong?” Sukna ni Beng. Gitutokan ni Inggoy ang babaye. Pution ug hulma kaayo ang lawas sa bestida nga gisul-ob niini. Mas madanihon ang babaye sa iyang tan-aw nga nakalkag ang buhok.
“Mas maayo pa, mangaon ta og tam-is, manginom ta og tam-is ug saw-an ta ang katam-is sa himaya.” Wala na gayud kapugngi ni Inggoy ang pagpabuhagay sa iyang kagil-as.
Ningisi si Inggoy. Buhi na kaayo ang iyang pagbati. Nanumbalik ang iyang kusog nga dili masabot. Nawala ang kahaw-ang sa iyang tiyan dala sa kagutom.
“Mokuyog ko nimo aron pud ko makatilaw og tam-is, pero mopahiluna sa ko diri sa unahan og gamay ha kay murag nisuol akong bus-aw dala sa taas nakong biyahe. Biyaan sa tika Goy ha. Palihug bitbita lang ni akong bag,” dayong tunol sa babaye sa iyang bag ngadto ni Inggoy. Si Inggoy nakalitan nga nidawat sa bag.
“Pagkabulahan ba nako. Wala pa gayud diay mohupas akong patuotuo. Pagkadali ra gayud nituo sa babaye. Mao diay kini siya ang akong matilawan niining mga adlaw sa kuwaresma,” nagngisi si Inggoy samtang naghulat sa pagbalik sa babaye.
“Mouli na lang ko. Wala naman mobalik ang babaye. Maayo na lang kay gibinlan ko og bag. Unsa kahay sulod ani?” Mosakay na unta si Inggoy sa dyip nga iyang gipara, sa kalit may nabati siya.
“Pssstttt .... ayaw paglakaw!!!!
Iyang gilingi ang gigikanan sa tingog. Paglingi niya, usa ka polis kuyog sa guwangon nga babaye ang iyang nakita.
“Noy, nganong naa man na nimo? Mao na ang akong bag nga gikawat ganina samtang nakabiya ko sa akong lamesa sa pag-order nako og makaon sa kan-anan sa Carbon Mall. Nagduda ko kadtong babaye nga naglingkod duol nako mao to ang nanghilabot. Dagko kaayo to siya og ariyos.”
Gikuyawan kaayo si Inggoy nga nihatag sa bag ngadto sa niangkon nga tag-iya niini. Dako ang iyang pagtuo nga makadimdim na og tam-is nga gasa sa kinabuhi apan nahanaw ang tanan daw bula. Si Inggoy naghinuktok samtang nagtuaw sa nahunlak nga himaya. (Katapusan)