Pagbugtaw sa Damgo

“Usa kini ka maayong dugokan sa sugilanon,” nagkanayon ang iyang tiyo Tibur nga mitudlo sa hulagway diha sa pamantalaan. “Sa sugilanon kinahanglan nga ang tagsulat adunay ikapalutaw nga kamatuoran, ikasugyot nga ideya o kaha ikatudlo ngadto sa magbabasa. Ang sugilanon usa ka kasaysayan nga maghatag og pagtulon-an. Kun wala ang presensiya sa pagtulon-an, pakyas ang sugilanon.”

Wala motingog si Melchor. Gipalugdang niya sa iyang kaisipan ang timgas nga liso nga giluwa sa baba sa iyang uyoan. Nabatyagan niya nga dihay higot nga nalibkas sa iyang dughan.

Dihay sukna nga migimaw sa iyang hunahuna. Nagpanglugnot kini sa iyang baba, daw langgam sa halwa nga nagpangita sa kagawasan. Busa gihatagan niya’g hustisya ang iyang kaugalingon.

“Unsaon man pagpatungha ang ideya nga maayong sulaton, Tiyo?” nangutana siya. “Gilibotan kita sa daghang mga materyal nga hinimo sa Dios,” ni Tiyo Tibur pa. “Gituga kini sa Dios aron atong magamit sa bisan unsang katuyoan, lakip na sa panulat. Bisan ang labing gamay nga butang nga gituohan sa uban nga walay kapuslanan mapahimuslan sa natad sa panulat. Kay sa tinuod lang, walay butang nga gihimo sa Dios nga walay kapuslanan sa tawo.”

Nahilom si Melchor. -- Sumpayan pa