Naupawan ang upaw ni Ladin

Ang upaw magpasabot og kahapsay, hawan ug walay sagabal nga talan-awon. Kun tutokan ug padul-an ang upaw, ilabi na kun matandangan sa adlaw, imong maklaro ang pahak nga sinaw. Adunay tinuyong pagpaupaw’ng tinagoan, kini kanunay’ng gikagubtan, dili kasarangan, kini giawayan sa kaliwatan. Bantayanan kining klaseha sa pagpaupaw, pagahikit-an lamang kini kun ikaw gitugotan.

“Ladin, nagpaupaw man ka. Hala pagkasinaw ra ba sa imong pahak nga mahayagan sa adlaw,” ni Inday nga nagngisi.

“Ah, mas maayo ning upaw, Day, kay hayahay. Ikaw diay Day, type ba nimo ang upaw?’ pangomedyang pangutana ni Ladin.

“Si Ladin baya. Nagpaupaw pud ko oi. Bisag tan-awon pa,” ni Inday nga nalingaw’ng nagtan-aw ni Ladin nga walay pupamilok ug nagpanglad-ok sa laway human makadungog sa iyang gisulti.

“Apan, wala man koy makita nga upaw nimo Day?” Unsa man ang imong gipaupawan?” nikuba ang dughan ni Ladin. Si Inday daw sa gigil-asan.

Sa kalit lang mibuak sa kahilom ang sitsit ug tingog nga naggikan sa unahan.

“Pssst... Day, uli na, naabot nako. Akong susihon ang imong gipaupawan. Ang akong gikahinaman, ang sabakan sa tul-id nakong sinaligan. Nagpanikad nako, akong siguroon kun maayo ba ang pagkahawan. Dali na!”

“Hala, naabot na diay akong bana, si Otik Pikat. Sige Ladin ha. Mouli nako,” kusog kaayong nakaikid-ikid og lakaw palayo si Inday.

Nahabilin si Ladin sa gibarogan. Padayong nagbarog, naghunahuna sa upaw nga wala niya makita. Nakabuhi siya og tingsi. Nakasabot na siya. Naupawan ang iyang upaw sa gipaupawan ni Inday. (Kataposan)