Nasipyat si Pakyot

Adunay mga pulong nga magdala og mensaheng pinaliko, dili deretso sa katuyoan, mopahumok sa gahi ug mopagahi sa humok nga pagbating nagpuot sa galamhan. Usa ka hapon, nadapit ang pag-inusara ni Pakyot sa madanihong binuhat nga nagbarog daw nag-atang og kasakyan.

“Day, ihatod ta hinuon ka kun asa ka padulong,” pulong ni Pakyot sa dihang nakaduol na sa binuhat. Nagpanikad si Pakyot sa nakita. Binuhat nga kandiison ug pinadunghay ang buhok nga kinoloran, pula kaayo ang mga ngabil murag nasubraan sa lipstik, hitsas sa kwentas ug ariyos. Nagilakgilak ang borda sa iyang bestida.

“He, he, he, kabulahan nako rong hapona, mora kog nakadaug og lotto. Sakto pud nga nakaluklok na ko og kinyentos pesos sa pamasahero. Akong limdan akong asawa sa akong tinuod nga kita rong adlawa. Naa koy magasto para sa bag-ong putahe,” hilom nga pamulong ni Pakyot samtang nagtan-aw sa binuhat.

“Naglibog man ko kun asa ko padulong. Pasensya na ha gilaay man gud ko,” sa binuhat pa nga dili makaharong og tan-aw ni Pakyot. Naglatagaw ang tinan-awan.

“Walay problema, basta ikaw. Hala sakay na. Ikaw ray akong pasahero,” dayong kabayo ni Pakyot sa iyang motor. “Motor? Unsa man diay ka? Nakapangutana ang binuhat nga nagtan-aw ni Pakyot nga nagkabayo sa iyang motor.

“Mohabal ko day. Este, habal-habal ang akong panginabuhi,” dala ngisi nga pamulong ni Pakyot. “Pero wala man ko masayod asa ko padulong,” pulong sa binuhat. “Hala sakay na lang kay ako’y mag-igo nimo. Dad-on tika sa lugar nga wala ka pa makaadto. Ubanan tika sa panaw, nga makatagbaw. Tawga lang ko og Pakyot,” hirit pa ni Pakyot sa iyang diga nga pasumbingay.

“Sige Pakyot ha. Maikog man pud ko nimo. Pero, wala man koy kwarta ikaplete. Nakuotan man gud ko,” sa binuhat nga nag ukon-ukon.

“Ayaw na og hunahunaa, kinsa man diay ka?” ni Pakyot. “Ako si Bitina,” dayong kabyon sa binuhat sa abagahan ni Pakyot aron makasakay. Nagpahimutang.

Pagkataudtaod, tulin pa sa manatad ang dagan sa gimanehong motor nga habal-habal ni Pakyot. Bugnaw na kaayo ang iyang simod sa kahinam ilabi na nga hugot ang pagkapuyos sa mga bukton ni Bitina sa iyang hawakan. Si Pakyot nahisama sa iring banbanon, andam mamugno basta lang maangkon ang gikahinamang tukbonon.

Wala madugay, niabot na sila sa iyang suki nga pahulayanan. Nanulod silang duha ni Bitina sa lawak.

“Bitina, pagkatahom mo ug nangalimyon ka sa kahumot. Lab-as pa kaayo ka tan-awon. Walay sama ka is-is ang imong kutis. Pagkabulahan ko karong panahona. Dali, magsugod na ta pagsulod sa ganghaan sa himaya,” nagtabisay ang laway ni Pakyot nga namulong. Wala nay sapot si Pakyot. Wala gyud niya buhii sa panan-aw si Bitina.

“Sige na Bitina,” nagpakiluoy si Pakyot. “Sige gud, basta akong gusto pud ha walay balibaray, walay atrasay, ok? pulong ni Bitina dayong tang-tang sa kataposang salimbong sa iyang lawas nga nagtabon sa sentro sa kalipay.

Sa kalit lamang, natuk-an si Pakyot sa iyang nakita. Daw nituyok ang iyang kalibotan. Napawong ang iyang kainit. Morag damgo nga nahimong bula ang tanan.

“Dali Pakyot magsugod na ta. Cute kaayo ka,” paraygong tingog ni Bitina samtang nanghimulso sa iyang sunoy nga nagtuhoy. Pareha diay silang duha ni Pakyot, mga kaliwat ni Adan. Nasipyat si Pakyot. (Kataposan)