Gikamang ko sa akong amo

Di ka na ba gyud kapugngan, Lor?” matud ni Adonis sa iyang uyab. “Kun anhi ka na lang mangita og trabaho sa Cebu aron dili ta magkalayoay.” “Kinahanglan nga muadto ko’s Manila, Dong, kay anugon ang higayon nga gi-offer sa akong ig-agaw nga ako’y himuong sinaligan sa panimalay sa iyang amo.

 Sige lang, Dong, antusa lang una igo sab nga makatigom-tigom ka alang sa atong kasal total duha ra ko ka tuig didto.”

Walay nahimo ang pagpugong ni Adonis kang Lormel. Milarga gayud ang dalaga luyo sa mga pakiluoy sa ulitawo.

Duha lang ka semana ang milabay, nakadawat dayon og sulat si Adonis. Puno kini sa pagmahal nga dili siya angay nga mabalaka kay maayo kaayo ang iyang amo ug siya karon ang gihimong mayordoma sa iyang amo.

Unom silang tanan, lain ang kusinera, lain sab ang labandera, duha ang tiglimpiyo sa balay tungod sa kadako niini ug lain usab ang mag-asikaso sa mga bata. Si Lormel ang mayordoma ug igo lang siya sa pagmandar ug pagpatuman sa mga buluhaton.

“Duna sab koy kaugalingon nga lawak samtang ang lima nako ka mga kauban, nag-ipon sila sa usa ka lawak,” balita niya kang Adonis.

Kanunay magsinulatay ang managhigugmaay hangtud miabot og pila ka bulan ang ila pagsinulatay. Kalit nga nahunong sulod sa duha ka bulan ang ilang pagsinulatay sanglit wala nay sulat si Lormel.

Sa ikatulo ka bulan, may sulat si Lormel kang Adonis. Usa ka bahin sa sulat nag-ingon, “Dong gikamang ako sa akong amo ug wa ko kabalibad. Ug hilabihan man diay’ng lamia, Dong, busa sa ikaduhang gabii, ako siyang gipasulod. Ug sukad niadto, kanunay na akong mangita sa kalipay nga lawasnon nga iyang ikahatag kanako. Walay gabii, Dong nga dili kami mag-akob sulod sa tulo ka bulan.

“Ako kining gisulti nimo, Dong aron ka masayud sa akong kahimtang. Buntis ako, Dong og tulo ka bulan ug dili madugay mahibaloan kini sa iyang asawa. Busa iya akong gihatagan og dos sientos mil pesos aron kuno akong ikasugod og negosyo samtang akong padak-on ang among mahimong anak.

“Motawag lang kuno ko sa selpon niya kun kinahanglan ko og kuwarta. Kun imo pa kong madawat ug mapasaylo, Dong, mouli ko diha ug magpakasal ta.”

Gi-dayal ni Adonis ang iyang selpon aron tawagon si Lormel. “Lor, uli diri kay andam kong modawat kanimo sanglit gimahal ko ikaw.”

Mi-reply usab si Lormel. “Unya, ang among mahimong anak, madawat ba nimo?”

“Kun isaad nimo nga magbinuotan ka sa akong kamot, tumbasan ko kini sa usa ka tim-os nga pagmahal.”

“Mi-reply dayon si Lormel,” Submissive ako kanunay nimo, Dong, ako kanang isaad nimo. Hulata ko kay mosakay dayon ko sa eroplano karong hapon ug sugata ko sa airport.”

Miabot si Lormel nga gisugat ni Adonis ug nangadto sila sa South Terminal. “Asa man diay ta, Dong?”

“Adto una ta sa Asturias, sa akong mga ginikanan. Adto ta magpakasal ug mouli ta dinhi human sa imong pagpanganak. Ug kini timan-i nga ikaw lang ang akong mahal.” (Katapusan)