Gula 142
“U-unsay imong buhaton nako?” Giduyan sa kalisang ang tingog sa dalaga.
“Anhi ka lang dinhi uban kanako,” ni Allan. “Dili ko ikaw ihatag kang Yuri. Igo ka lang niyang gipalaom. Dili ka niya pakaslan.”
“Dili kana tinuod!” nahasinta si Salie. “Gihigugma ako ni Yuri. Gimahal niya ako.”
“Bakak kana!” gahi ang tingog ni Allan. “Kun tinuod pa ang iyang gipasalig kanimo, nganong wa man siya motuman sa iyang gisaad nga mamalaye siya kanimo? Nganong wa man siya motungha sa inyong sabot?”
Wala motingog si Salie. Mora siya’g natuok. Wala siya’y ikapangatarongan kay tinuod nga wala motunga si Yuri sa ilang sabot.
“Kalimti kadtong imong hinigugma nga wala’y baroganan,” matud na usab ni Allan. “Ania ako, Salie. Higugmaa ako. Ikaw ug ako ang angay sa usa’g-usa. Kita ang angay magkauban sa tibuok nga kinabuhi.”
“Usa lang ka higala ang pag-ila ko kanimo, Allan. Di ka ba makasabot? Si Yuri ang akong gihigugma. Si Yuri...!”
Nakita ni Salie nga giitlib ni Allan ang iyang wait. Nagpangusmo kini. “Makakita ka pag laing babaye nga magmahal kanimo, Allan,” ni Salie na usab. “Guwapo ka ug adunahan. Dali rang madani kanimo ang mga babaye. Dili ka lisod higugmaon.” -- Sumpayan pa