Kun birigan na sa sunoy ang dumaga

Way maayong kinatulgan si Eser, karong adlawa. Sukad god nga nadalagita si Biyana, kanunay na lang kining mohiuli sa ilang balay, nga kaadlawon.

“Subra na man sad ning imong gibuhat Biya na? Wa ba nimo hunahunaa nga sa imo karong panuigon nga usa na ka dalagita, delikado kaayo nimo nga madisgrasya ka sa mga lalaki nga mopahimulos sa imong pagka-babaye? gisermonan ni Eser ang iyang anak nga dalagita.

“Si Nanay baya uy ... kita ra man ang bantayan! daling tubag ni Biyana.

Wa lang tuyoa ... mitukbil sa panumdoman ni Eser, sa may ngilit sa iyang handurawan ang mapait niyang giagoman uban kang Goyong, nga igo ra siya gipahimuslan... aron dimdimon og siba ang kadingding sa kanhi niyang kabatan-on. Wa siya dayona ni Goyong, ug igo lang siya gipaangkan nga karon mao kini si Biyana, ang salingsing sa kinawatkawat niyang gugma.

Kining tanan ... wa malilong sa kinatibuk-an nilang dapit sa may balangay sa Pitalo, diin nahimo siyang inahan, apan dili asawa.

Putakkkk .... putakkk .... putakkkk!” nahalingi pagkalit si Eser sa pagkabati gikan sa putakputak sa iyang dumaga, nga gigukod sa sunoy, ug dayon gibayhan. Nakapiyong og kalit si Eser sa iyang nakita.

Takulahaw gipunayan og birig sa sunoy ang iyang dumaga, nga ingon sa giganahan nga nabayhan.

“Putakkk putakkkk .... putakkkk!” inggit na usab ang putakputak sa iyang dumaga.

Nahigmata na diay si Biyana, nga gibati pa og dili tiaw nga kaduka nga gibati og kakapoy sa kaatrasawo na niyang naabot sa ilang balay.

Wa kapugngi ang pagbakho ni Eser. Seguro ang nahitabo kaniya, nga maoy nakapahunong sa iyang pagtungha ... mao usab kini ang mahitabo kang Biyana. Kanunay siyang pangulbaan. Mikuba ang iyang dughan. Wa siya makasabot sa iyang kaugalingon.

Halawom nga gabii kadto. Mingaw ang palibot. Gikulbaan na usab siya hangtud nga nakahukom na lang siya nga iyang sudlon sulod sa may sibay ang dapit sa gihigdaan sa iyang anak nga dalagita.

Sa dakong kabawo, wa na diha si Biyana. Nagbakho na usab siya ug midanguyngoy nga mao rang usa.

Sayo siyang mimata, diin misilang na sa kahayag ang bag-ong adlaw, ug maoy misugat sa iyang mata, nga giagbayan ni Bartolo ang iyang anak nga dalagita nga nagpadulong karon sa ilang pinuy-anan.

Mibukal ang iyang dugo sa kalagot. Wa gayod siya masayop sa iyang gituhoan. Takulahaw miputakputak na usab ang iyang dumaga nga maoy nakapadisturbo ning kabuntagon. (Katapusan)