Man hater

Nanglabay ang mga adlaw si Salie nga nailhan nga man hater giaghat sa iyang mga kauban sa publikasyon nga mosulay pagpanarato. Si Vilma maoy kusog kaayong midaldal kaniya. Apan ang dalaga wala gayod manarato. Nabug-os ang iyang hukom sa dili pagminyo sa tibuok niyang kinabuhi. Kontento na siya sa iyang kinabuhi. Nalingaw ug malipayon siya sa iyang trabaho isip magsusulat sa Sunlight Publishing.“Nganong dili ka man mosuway ug panguyab?” gisukot siya ni Vilma usa ka higayon niana nga diha sila sa kantena. “Kanindot anang duna kita’y palabab.”

“Di ko mosulod nianang butanga...kay mahadlok ko.”

“Mahadlok ka nga mahitabo nimo ang nahitabo sa imong inahan ug igsuon? Ang mga lalaki, Day, dili managsama. Kun dunay traydor ug mapahimuslanon, aduna usa’y tarong ug maantigong mobarog sa iyang mga pulong.”

“Ambot lang kaha, Vilma. Basta kay alang kanako, wa na akoy pagsalig sa mga lalaki. Kadto bitaw si Papa, buotan man kadto ug dinayeg ni Mama. Kinsay nagdahom nga makaako siya pagbudhi sa among inahan? Apan unsay iyang gibuhat? Gibaylo lang niya kami sa usa ka burikat! Ug kadtong Roger, uyab sa akong manghod, utro pud. Maayong mipasalig ug gipalaom ang akong igsuon. Pag ando pa, milikay sa iyang kaakohan sa dihang nagsabak na ang akong manghod.”

“Ayaw itandi ang ubang mga lalaki sa imong amahan ug niadtong uyab sa imong manghod kay dili tanan buangon, Day.”

“Sa pagkakaron, Vilma, ang akong obligasyon sa publikasyon maoy akong hunahunaon ug gahina’g panahon. Nganong mosulod pa ako nianang gugma-gugma? Aron lang magsakit ang akong dughan ug maglabad ang akong ulo? Nungka!”

Si Vilma, pagkadungog sa giluwatang hukom ni Salie, igo na lang mipakibo sa iyang abaga. “Aw, ikaw gud. Mao man kaha kanay imong desisyon?” -- Sumpayan pa