Sugba tuwa kilaw

Si Tonying maoy hulagway sa malipayong binuhat nga puno sa kadasig ug pagmaya. Batid siyang molitok sa mga pulong nga makapalugwa sa kwarta sa labing tihik nga tawo nga iyang baligyaan sa nagkadaiyang galamiton sa panimalay isip ahente. Matag abot niya sa kamerkadohan, hapit na lang kumpayotan si Tonying sa mga pumapalit. Halinon kaayo ang iyang tawas, lugod, bairan, palo-palo ug tadtaran. Naabtan si Tonying og tigpaniudto.

“Adto ko sa SU-TU-KIL nga kan-anan ni Carla sa Pasil,” tuaw ni Tonying sa kaugalingon. “Carla sakto kaayo sa timpla ang imong sinugba, tinuwa ug kinilaw. Apan ang imong kinilaw nga kinhasong bungoton akong paborito, ang litob. Nakapalit ko ganina balig tunga sa kilong rambutan. Ganahan kaayo ko ining prutasa pud, bungoton,”, dala tingsi nga pamulong ni Tonying.

“Nying, ambot lang ba pero. Makalingaw man ka oi. Sa akong tan-aw nimo mora ka man og walay busganan kun mokaon ka og kinilaw,” mapahiyomon kaayo si Carla nga nagsud-ong ni Tonying nga pwerting nakakaon.

Si Tonying ug Carla nagkasuod apan dili uyab. Hangtod sa tinutokay lang silang duha. Wala gyu’y pulong sa gugma ang gipabuhagay nila sa usa’g usa.

“Mobalhin nako sa Manila Nying. Mingawon man gud ko nimo. Ikaw ra gyud ang dili mangutang sa akong kan-anan, ang uban dinhi masuko ug dili pautangon. Basta lahi ka sa uban.” Dili ko gayud ikaw hikalimtan,” pamilinbilin nga pulong ni Carla.

Wala kapugngi ni Tonying ang pagbakho sa iyang kasingkasing. Ang bul-og sa nag-uros uros niyang kaibog ni Carla nagpabilin sa kinahiladmang bahin sa iyang galamhan. Ug sa wala lamang damha, nadala silang duha sa amang nilang pagbati. Gibanlas sila sa bul-og sa lawasnong kainit. Natagamtaman nila ang dugos sa himaya.

Tulin nga niligid ang panahon, apan nagpabilin nga lunhaw sa panumdoman ni Tonying si Carla. Usa ka hapon niana, natugaw siya samtang nagkaon og mani daplin sa aseras sa dalan Colon. “Ikaw ba si Tonying?” Nabati niya ang tingog nga nangutana.”

“O ako,” tubag ni Tonying. “Sulod diri sa kan-anan, gipatawag ka sa akong agawon,” pulong sa niduol niya. Wala mag-usik si Tonying og panahon. Sa dihang nasulod na siya sa kan-anan, nakalitan si Tonying. Namarog ang balhibo sa iyang tingkoy. Naglibog siya kun unsay iyang buhaton. “Nying, salamat kaayo nga nagkita ta pag-usab. Ambongan gihapon ka. Ang imong bigote nagpabilin nga maayong pagkatupi,” malipayong babaye nga namulong ang nakita ni Tonying. Nagkugos kini og bata.

“Carla, ikaw ba kini. Ug nanganak na diay ka? Naminyo na ka? pusot-pusot ang pangutana ni Tonying.

“Oo, ako ni.” Sanag kaayo ang panagway ni Carla.

“Paglakaw nako kaniadto. Nakigkita ko sa akong uyab nga Turko nga akong gikahibalag sa Facebook. Unsaon nga dili ka man gud makamao mosulti sa imong gibati. Apan sa dihang nagkita nami, nausab iyang pagtan-aw nako. Iya kong gibinlan og daghang kwarta kay nakadayeg siya sa akong pagkamatinud-anon human ko siya pahibaloa nga kun kami gayud ang magdayon, dili nako mahatag niya ang akong kasingkasing. Nibalik ko sa Pasil apan nibalhin na pud ka og puyo. Ikaw Nying ang binuhat nga akong gipangita,” puno sa kamingaw nga pulong ni Carla ngadto ni Tonying. Gitutokan ni Tonying ang bata.

“Carla, ang imong bata nga gikugos. Kandiison ug pution, liwat man ni nako,” may kahibulong nga pulong ni Tonying.

“Nying nalimot ka? Sa subra nimong pagkahingaon og kinilaw, hasta akong bingkang tinan-ogan imong gikilaw pagdayon nakong lakaw sa dihang nananghid ko nimo. “Nangusi si Carla ni Tonying.

“Salamat Carla nga nagkakita ta. Ug nakita ko ang atong anak. Gimahal tika Carla. Namunga gyud ang akong pagkamahiligon sa kinilaw’ng bungoton. Nakapaliwat ko.” Mainitong gigakos ni Tonying si Carla.

Gidutdot usab ni Carla ang iyang kaugalingon ngadto ni Tonying agi’g tubag sa gakos niini. Nigilak ang ilang mga mata sa hilabihang kalipay. (Kataposan)