Man Hater

Gula 30

Mikatawa lamang ang ulitawo. Ug gi-ready na usab niini ang kamera.

“I said stop it!” nagpaminti na ang dalaga sa kalagot. Namula ang iyang nawong. “Bungol ka ba o buang!”

Napahunong si Allan. Mora’g nahugno nga mipaubos sa kamera. Nangagho. Ingon sa gisakitan kini sa gisulti sa dalaga. Naghilom ang ulitawo.

Sa iyang bahin, si Salie naglagot pag-ayo sa gibuhat ni Allan. Ngano? May katungod ba ang ulitawo pagkuhag mga hulagway kaniya?

“S-sorry...” nagkanayon ang ulitawo sa hinay nga tingog.

Hait kaayo ang sinipatan ni Salie kaniya. Nangahilom sila.

Pagkilab sa pipila ka gutlo, nahiabot na sila sa dapit nga giingon sa misteryosong tawo nga nanawag kang Salie sa telepono. Gipahunong sa dalaga ang awto ug nanaog. Misunod usab pagkanaog si Allan. Wala sila’y tingganay.

Mibarog si Salie sa kilid sa iyang sakyanan ug gipasuroy ang iyang panan-aw sa palibot. Usa ka bakanteng lote ang maong lugar. Gibukotan kini sa kasagbotan. Nalayo sa daghang kabalayan.

“Wa kaha ka binuangi niadtong tawo nga nanawag kanimo?” ni Allan nga misuhid sa palibot sa maong dapit.

Wala motubag si Salie. Milakaw siya paingon sa unahan. Misunod kaniya si Allan.

Dihang maora’g wala’y timailhan nga may kahimoan ang ilang lakaw, si Allan mihana’g balik ngadto sa awto.

“Allan, kadiyot lang!” ni Salie.

Milingi si Allan ngadto kaniya. “Ngano?”

“Tan-awa,” may gitudlo ang dalaga.

Ginuntan pagtan-aw ni Allan ang direksiyon nga iyang gitudlo. Usa ka itom nga sako ang nakita sa ulitawo. Nasalipdan kini sa daghang mga dahon sa sagbot ug mga kahoy-kahoy mao nga wala dayon nila makit-i. Sa tan-aw sa ulitawo, puno sa sulod ang maong sako. Gibugkosan pa ang baba niini aron kaha dili makay-ag. -- Sumpayan pa