Gula 18
“Di na kinahanglang masayod ka kun kinsa ako!” gisinghagan niya ang lalaki nga didto sa pikas linya. “Mitawag ako aron maningil sa kinabuhi nga imong giutang.”
Bisan og wala niya makita si Roger apan daw paghikit-an ni Salie nga mikunot ang agtang niini. “U-unsa kanang gipanulti mo?”
“Hayop ka! Gigamhan na gayod si Salie sa kapungot. “Ikaw ang nakaingon sa kamatayon sa akong igsoon!”
“Hoy, babaye!” ni Roger pa nga ingon sa giabot og kalagot. “Kun kinsa ka man nga nalisoan sa maayong pangisip, wa ako’y panahon pagpakigtubay kanimo. Um!”
Ingon sa nabungol si Salie nga gibundakan ni Roger sa telepono. Misamot ang iyang kalagot. Nagpamahit sa mga ngabil, giusab niya pagdayal ang numero sa telepono ni Roger Justiniano.
“Hello?” Tingog ni Roger ang iyang nadungog.
“Kun nalisoan ako sa pangisip, Roger Justiniano, labaw ka pang buang kay kanako! Gipatay mo ang akong igsuon!”
“U-unsa?” Nakugang ang lalaki.
Nahinumdom ka ba kang Suzette?”
Wala dayon makatingog ang lalaki. Daw nabukog kini sa ngalan nga nadungog.
“Uy, hanggaw, tubaga ko!”
Taudtaod gayod nga wala magtingog si Roger didto sa pikas linya. Ug sa pagtubag na niini, miingon: “Wala ako makaila nianang imong gihinganlan.”
“Maot ka gyud, Roger!” gahi kaayo ang tingog ni Salie. Nakumot niya ang papel nga iyang nagunitan. “Wa ka na diay makaila kang Suzette nga imong trato? Nga dihang nagsabak na siya ug ikaw ang nakaingon sa iyang kahimtang, imo na siyang gilikayan? Ug tungod sa sobrang kaguol nakahunahuna na lang pagpakamatay?
Wala na usab makatingog si Roger. -- Sumpayan pa