Pagkilab sa pipila ka gutlo, inanay nga nanumbalik ang maayo niyang panghunahuna. Maluyahon siya nga nanaog sa sakyanan. Gibulanit ang shoulder bag ug ang tape recorder ug mihinay sa paglakang. Sama sa gilaoman, tinakpan ang pultahan sa ilang balay. Gikuha niya ang yawe gikan sa shoulder bag ug gipasok kini sa yawehanan ug giliso. Pagkaabli sa pultahan dihadiha misulod siya. Gipislit niya ang switch sa sugang dagitabnon nga gipapilit sa haligi ug dihadiha mibuhagay ang kahayag sa tibuok sala.
Midiretso siya sa iyang lawak ug nag-ilis. Paggawas niya, nagsul-ob na siya’g sapot nga pangbalay. Mipaingon dayon siya sa kosina. Nagkuha siya’g pagkaon sa refrigerator kay misakit ang iyang tiyan sa kagutom. Nagpagawas siya og mantikilya nga maoy iyang gipalaman sa tinapay ug nagtimpla siya’g kape. Igo na niya kini nga panihapon. Wala siya’y gana sa pagkaon. Kay kinsa bay ganahan mokaon kun nagbug-at ang balatian kay ingon sa nadat-ogan sa tibuok kalibotan!
Human makapanihapon mao nay iyang giatubang ang computer. Gipaminaw niya’g maayo ang iyang taped interview sa mga bata sa aseras una niya sugdi pagsulat ang iyang estorya.
Hinagpat ang mga pulong nga iyang gigamit sa gitagik niyang sinulat. Gipaningkamotan niya nga makadani sa mga magbabasa ang iyang estorya. Gisublisubli niya’g paminaw ang tape, ug gisublisubli usab niya’g basa ang iyang gisulat hangtod nga mibati siya’g katagbaw.
Misantop sa hunahuna ni Salie nga mao na lang kini ang iyang buhaton aron paglingaw sa iyang kaugalingon. Ibubo niya ang iyang oras ug panahon sa iyang trabaho sa pagpanulat aron iyang malikayan ang paghunahuna sa masakit nga nahitabo sa ilang pamilya nga nakamugna’g samad sa iyang balatian. --Sumpayan pa