Suhi

“Nagparehas lang mong anaya ka ug ang imong baktin,” ni Pepe na usab nga gisungkab ang hunahuna sa kalagot ngadto sa mananap. “Pilian og pagkaon. Bahala mo’s inyong kinabuhi.”

Mibiya siya sa alad nga gialig-ig ang kahiladman sa kapungot. Mibalik siya sa balay bitbit ang balde nga wala nay sulod nga pasaw. Apan napahunong siya diha sa ikaduhang ang-ang sa hagdanan. May idlas nga pagtulon-an nga midalikyat sa iyang kaisipan gikan sa talan-awon nga iyang nakita dili pa lang dugay didto sa sulod sa alad--ang anay nga wala mokaon sa pasaw ug ang baktin nga wala mosuso sa gatas sa iyang inahan -- nga nakapahatalunong kaniya.

“Duna gyu’y mopalahi, da...!” Siya ray nakasabot sa mga pulong nga gisanosano sa iyang hunahuna. Siya ray nakatugkad sa kahulogan niini.

Mipadayon siya pagtikang sa hagdanan. Apan ang iyang hunahuna nagpadayon sa pagpanghinol sa kamatuoran. Hangtod nanumbalik sa iyang hunahuna ang homiliya sa pari. Unya misangko ang iyang pagpamalandong kang Ramil.

Nakapanglingo siya sa nahagdaw nga kamatuoran. – Kataposan