Suhi

“Sayo kaayong milakaw,” mubong tubag ni Rose,” matud ni Che-che.”

“Asa man kuno to siya?” Miinat ang tingog ni Pepe. Si Che-che ang iyang giatubang.

Motubag na unta si Che-che apan miilog si Rose.

“Asa pa,” ni Rose pa. “Sa iyang mga barkada.”

Mora’g dihay bahin sa pagkatawo ni Pepe nga nahugno pagkadungog sa gipahayag sa iyang asawa. Ginudnod siya sa kahisagmuyo. Gibutang niya’g balik sa ibabaw sa plato ang kutsara nga iya na untang gigunitan. Ingon sa nayabo ang iyang gana sa pagkaon.

“Di ba gyud diay makahimo pagbiya nianang iyang mga barkada?” May bulok sa kaitok ang tingog ni Pepe, usa ka kinaiyahan niyang sumbalihok kun may madungog siya nga dili makapahimuot sa iyang kabubut-on. “Unsa may iyang makuha sa pagpunay’g pakig-uban nianang mga tawhana?”

Wala’y tubag.

“Di lang gyud siya magmahay nako kun makahimo siya’g salaod uban nianang iyang mga barkadang adis-adis,” gahot ni Pepe. “Pasagdan ko gayod siya nga madubok sa bilanggoan aron makaamgo ug motagam.”

Diyotay ra ang gikaon ni Pepe. Nagtimitimi siya sa pamahaw. Mikaon lang siya’g diyotay aron may ikabangil sa tinai. -- Sumpayan pa