Gula 1
Buntag pa ganing sayo apan naguba na ang adlaw ni Pepe. Sayong nanumbalay sa tugkaran sa iyang kaisipan ang kapungot. Naglagot siya sa ilang anay nga ayaran sa pagkaon. Wala kan-a sa baboy ang pasaw nga iyang gibahog sa pasongan. Giyabo kini sa mananap. Nawasigwasig ang pagkaon sa sementong salog sa alad.
Kun dili pa lang mananap, gipahamtangan na ni Pepe ang anay tungod sa iyang kalagot. Nahinugon siya sa pasaw nga giusikan niini. Kanunay na lang gayod yaboon sa baboy ang matag pakaon niya niini. Mao nga nagkigkig ang ilang anay. Misamot pa ang kadaot sa mananap karon nga bag-o kining nanganak. Napulo ka baktin ang nagtutoy niini.
“Bahala ka’g mabuntas kang anaya ka!” Nagbagulbol si Pepe nga gisungko sa kapikal. “Ako ba poy matigbak!”
Mibalik siya’g saka sa ilang balay agi sa pultahan sa kusina. Nagkalingaw pa gihapon siya’g bagulbol sa didto na siya sa sulod sa balay nga maoy nakadapit sa pagtagad ni Rose nga nag-andam sa ilang pamahaw. Nahibulong ang iyang asawa nga sayo siyang nagta-gawtaw.
“Naunsa ka diha, Pepe, nga sayo ka man nga giduaw sa sapot?” Wala makapugong pagpangutana si Rose samtang nagsukad sa kan-on. “Kinsay gikasuk-an mo?” -- Sumpayan pa