Uyab sa tanan

Nilingkod si Bodok sa usa sa mga troso nga nagligdas daplin sa karsada luyo sa munisipyo sa ilang lungsod. Himoonon ning mga troso nga poste sa kuryente. Wala dayon siya moderetso sa ilaha gikan sa eskuylahan.

Gradweting siya sa hayskul. Kilumkilom na. Nanglupad na ang mga kwaknit. Nanugdon na ang mga manok sa kasilinganan. Niduol dayon ni Bodok si Abloy. Katalirungan sila. Daw hubog o sabog na kini. Di lang matataw ni Bodok kun hain sa duha.

“O! Hain na man si Maria? Naghinamhinam na kong makakita niya!” ni Bodok nga nagsidlak ang mata sa kahinam.

“Relaks lang,”tubag ni Abloy. Nitupad og lingkod ni Bodok. “Dili man to siya kaari dayon kay manghugas pa sa mga pinggan inig human nila’g panihapon. Ang maayo hinoon, tilaw una ning akong imported nga sigarilyo,” ni Abloy nga nagtunol og gamay’ng linikit nga papel. Gidawat ni Bodok.

“Unsa man ni Bloy? Di pa man ko manigarilyo” balibad ni Bodok.

“Kun mao na, dili nako ipaila si Maria nimo. Ang tanang nakakita ug nahigala ni Maria, niyupyop gyud ining akong sigarilyo!” insister ni Abloy.

“Nahala god. Basta kini lang usa ha,” ni Bodok nga niyupyop sa linikit nga papel.

Nakalimot si Bodok nga naghulat diay siya ni Maria. Nahimong estoryador ug komedyante siya. Nahingatawa. Nahimoot si Abloy ug ang mga barkada nga nagpaantaw lang nila. Naglingkod sa laing troso dili layo nila. Ang usa ka oras nga liningkod ni Bodok, sama lang sa tulo ka minutos.

Inig lugpa sa kangitngit ang eskina luyo sa munisipyo sa lungsod sa San Sebastian, mapuno sa estambay nga mga batan-on. Gipangulohan ang pundok sa mga lalaki ni Abloy.

Tanang estambay wa na mangeskuyla. Kadaghanan nangundang ug wa na gastuhi sa ilang ginikanan. Gipasagdan sila kay di man patoo. Ang mga ginikanan gusto untang mogasto nila apan usikan sila’s ilang kuwarta kay di man mopasalig ang mga anak nga mobiya ining kantoha.

Si Abloy bugtong anak. Ang iyang ginikanan tua’s America nanarbaho. Ang managtiayong Gina ug Frank magduawan kaduha sa usa ka tuig ni Abloy. Gibilin lang si Abloy sa iyang mga apohan nga si Noy Inggoy. Apan ang apohan dili kabadlong sa bisyo ni Abloy.

Dos mil pesos kada semana ang pocket money ni Abloy apan kulang kini sa iyang bisyo. Kun siya lang ang mokonsumo ini, sakto ra seguro. Apan siya may mopakaon, mopainom ug mopahithit sa iyang mga barkada sa eskina. Wa nay klarong tinambongan si Abloy sa eskuylahan. Kay nakauyab ni Maria.

Ang nakangil-ad niini kay pasaw-an ni Abloy si Maria sa iyang mga barkada. Magbanus-banos sila kaniya. Usa nalang ka barkada ni Abloy ang wa pa makatilaw ni Maria. Kada gabii gikan sa eskuylahan iya kining atangan si Bodok. Apan manggiulawon man si Bodok. Maulaw siyang makig-istorya og babaye. Busa kanunay’ng molikay si Bodok kun si Abloy maghisgot na nga ipaila siya ni Maria. Apan nahaylo si Bodok kay gipasaligan ni Abloy nga maanyag si Maria.

“Dodok!” tingog ni Inting, papa niya, kay giapas siya. Dunay silingang nakasumbong nga nasangit siya dinhi.

“Pauli na ta. Wa ka pa may panihapon! Unya niapil ka’s inom ining mga estambay dinhi. Tana!” ug gibunlot ang toong bukton ni Bodok sa amahan. Nagpagahi si Bodok.

“Sagdi lang sa ko pa. Naghulat pa kong Maria,” luya ug daw katulogong tunada sa pulong ni Bodok. Nangatawa ang mga higala ni Abloy nga nanglingkod sa troso di layo nila

“Unsa may inyong giinom nga nahubog ka man? panguta sa amahan.

“Wa man mi mag-inom. Nanigarilyo lang ko,” tubag ni Bodok.

“Nanigarilyo diay kag marijuana kun mao na? pinasingka na ang tono sa amahan nga nangutana.

“Gipaila-ila lang nako si Bodok, Noy Inting, ni Maria,” salga ni Abloy ngadto’s amahan ni Bodok.

“Kinsang Maria imong gipasabot?” matud ni Inting.

“Si Maria god. Among uyab tanan,” tubag ni Ablay.

“Unsa may apelyedo anang Maria?” pangutana ni Inting.

“Juana,” tubag ni Abloy. “Ang tinood niyang ngalan Maria Juana. Ug sa iningles pa, Mary Jane. In short, marijuana.”

“Salbahis kang Abloya ka!” matud ni Inting. Ug iya dayong gibunlot si Bodok, gipaubo sa toong abaga niya ug gipas-an sa ilaha. Wa nay panimoot si Bodok sa kasabog. (Katapusan)