Isabelita mangtas

Unsa kaha’y templa anang bingka ni Isabelita, no, Pael, nga lami man kaayo kun itandi sa ubang mga bingka diha sa eskina?” nagkanayon si Adela nga asawa ni Pael usa ka hapon niana samtang nakahigayon ang magtiayon sa pakighinabi sa usa’g-usa.

“Bitaw, no, Del, hasta sab gani ko nakadayeg gyud anang bingka ni Isabelita. Lami gyud kaayo. Di ba nagdala man ko’g bayenti ka buok dinhi ug ikaw ra gani ang nagsige’g balikbalik og kaon,” ni Pael pa usab nga midugang sa pagdayeg nga gilitok na sa iyang asawa.

“Unya, di ba trato man na silang Maximo?” ni Adela pa nga wala motan-aw kang Pael. “Nakadungog gani ko’g tabitabi nga kana si Maximo adto na maghigdaan sa ka Sabel...”

“Da, unsa man guy naa ana, Del nga ulitawo si Maximo ug dalaga si Sabel,” hinay ang tingog ni Pael.

“O, lagi, dalaga’g ulitawo na sila, pero, kun magminyo na sila unsa may ibuhi ni Maximo kang Sabel, nga wala man tawon nay trabaho nang manghod nimo...” Mora’g gibati’g kalagot si Adela sa tuno sa tinubagan ni Pael.

“Basi’g nalimot ka nga kuso’g kaayo ug halinon ang bingka ni Sabel. Sa higayon nga maminyo na kana sila, aw, tabangan ni Max si Sabel sa pagluto og bingka, ilang daghanon buwahan ang uban anhi na sa atong baryo ibaligya ug ang uban adto didto sa lungsod o di ba adto siyudad...” Medyo milaban ang maguwang ni Maximo nga si Pael.

Si Adela paingon sa kusina nga nagbagutbot ang baba. Unya, dihang nagsuroy si Pael sa eskina didto sa puwesto ni Isabelita nga payag-payag diin tua ang baligya niyang daghang bingka nga mga bag-ong haon, wala kini sa payag ug si Maximo lang ang iyang nakita nga maoy namaligya.

“Bay, bay Pael, maayo kay nia ka duna ko’y isulti nimo. Buanga uy, ambot kun motuo ka ba sa mga tabitabi nga si Isabelita nakitang nagtuwad didto sa ilawom sa punoan sa chicos ug dihang giduol ni Osoy nga mangisyohay og masyaw kalit lang kining gibugno ug maayo lang gani kay nakadagan,” ni Isko pa nga amigo ni Pael dihang hisugatan niya kini duol na sa payag ni Isabelita. “Ungo diay nang uyab sa imong manghod, bay...”

“Binuang man nang istoryaha, bay.”

“Binuang gud. Tinuod na,uy. Mamakak diay na si Osoy.”

“Ambot lang. Minaw lang ko, kun unsay sunod nga istorya bahin kang Isabelita.” Ug miduol siyang Maximo nga nagbaro’g sa may payagpayag nga nag-atang sa mga bingka.

“Hain man diay si Sabel, Max?” ni Pael pa.

“Tua sa ilang balay gilabda’g ulo,” mubong tubag ni Max. “Noy, diay bingka, Noy, o, ako ning gilain para ninyo didto sa balay,” ug gikuha ni Max ang hinawob nga dahon sa saging ug unya gidobliha’g putos ang mga bibingka. Unya, nianang pagka-gabii, may nabati si Pael tingog sa wakwak, dayon misunod ang laing wakwak nga diha duol sa ilang banggira. Mikuha’g pinuti si Pael aron gawason ang wakwak ug dihang nakagawas na siya maoy iyang nakita sila si Isabelita ug si Max nga nagbarog sa may ilawom sa kahoy nga banaba duol sa kasilyas.

“Sabel, Max, kamo man lagi ni!” ni Pael pa nga nakugang.

“Noy Pael, kuyo’g ming Sabel, mangabat ming duha. Ungo man ming duha, Noy. Tan-awa, o, aron mutuo ka, manglupad mi karon dayon,” ug kalit lang milupad ang duruha nga mora’g mga langgam, dayon nagdungan og tingog sa tingog sa wakwak, “wakkkk! Wakkkk! Wakkk!”

“Ginoo ko, unsa ning akong nakita!” Ug sa kusog nga tingog misinggit si Pael ngadto sa iyang manghod nga puwerteng ungoa kay gipatakdan, “Doooo, Maximoooo, ayaw na’g uli dinhi, ha, kay peligro nga matakdan ming duha ni Adelaaa!” (Kataposan)