Balik sa gibiyaan nga kalibotan

Gula 10

Usa ka tingog ang mibitad sa ilang pagtagad. Naggikan sa atubangang bahin sa balay ang maong tingog nga natino nilang gipanag-iya sa usa ka lalaki. Nangayo kini’g katahoran. Nagpanangpit sa ngalan ni Lucia.

“Kinsa ron?” nakasukna si Gener.

“Si Tenyente na sab tingali,” ni Lucia pa.

“K-kinsang Tenyente?” may kunot nga mibadlis sa iyang agtang. Wala siya matagbaw sa tubag nga gihatag ni Lucia.

“Si Tenyente Lacson gud,” pasabot sa asawa. “Usa sa mga sundalo nga nadestino dinhi. Tana, atong atubangon. Maayo hinuon nga ania ka aron makaila siya kanimo.”

Miuna paglakaw si Lucia. Misunod siya nga wala’y tingog. Ang iyang dughan kalit nga gikupogan sa managlahing pagbati. Nawad-an siya sa kahusay sa buot. May naghurohuro sa iyang kahiladman. Wala siya kasabot sa pagduaw sa maong pagbati sa iyang kaugalingon. Sama nga wala siya makatugkad sa paghitungha sa sundalo sa ilang pinuy-anan.

Sa tugkaran sa balay, ilang natukmaan ang lalaki nga nagsul-ob og sapot sa panggubatan. Namatikdan ni Gener nga nakugang kini pagkakita nga kuyog siya ni Lucia.

“Maayong buntag,” miuna pagtimbaya ang sundalo.

“M-maayong buntag sab,” tubag ni Lucia.

“Siya si Gener, Tenyente,” gipaila siya ni Lucia ngadto sa bisita. “Ang giingon ko kanimo nga akong bana.”

“A, mao ba?” sa sundalo dayong tunol sa binukhad niining palad kaniya. “Lt. Jaime Lacson. Kumosta?”

“M-maayo man,” nag-ukon-ukon ang iyang kabubut-on sa pagpakiglamano sa sundalo. Hagoka ang iyang pagtagad niini.

Pero mora’g nakasabot usab ang sundalo sa kauga sa palibot.

“Dili ko magdugay,” nagkanayon kini. “Mihapit lang ko’g kadiyot. May mahinungdanon kong lakaw sa lungsod.” -- Sumpayan pa