Akong balikan ang nangagi

“Sol, andama ang akong tiket sa eroplano kay mouli ko sa Pilipinas,” matud ni Gally sa iyang sekretarya.

“Unsa may imong tuyo sa Pilipinas, Sir, kay akong ibutang sa record.”

“Akong pangitaon si Eden.”

“Kadtong imong uyab nga 30 ka tuig na mo nga wa magkita?”

“Oo. Akong balikan ang nangagi kay sulod sa 30 ka tuig, wala malaksi sa akong dughan ang akong pagmahal kaniya.”

“Imong balikan ang nangagi Sir, nga sa maong gidugayon, wala ka mahibalo kun minyo na siya o buhi pa? Pero akong i-andam ang imong tiket Sir.”

Usa lang ka semana ang milabay, nagkita na sila si Gally ug Eden. Biyuda na si Eden nga may duha ka anak nga babaye sa iyang bana nga pareho nang minyo. Malipayon kaayo ang duha sa ilang panagkuyog. Ilang giadto ang mga lugar nga ilang pagasuroyan sa mga batan-on pa sila. Hangtud usa ka adlaw, natumba lang og kalit si Eden. Gidala dayon ni Gally sa ospital ug didto, human ma-eksamin, namulong ang doktor.

“Terminal cancer sa utok ang iyang sakit ug grabe na kini. Kinahanglan ma-operahan siya dayon.” “Buhata kutob sa imong mahimo, Dok ug wala’y problema sa bayranan.”

Nahuman ang operasyon sulod sa walo ka oras ug sa nakamatngon na si Eden, naglingkod sa iyang tupad si Gally.

“Gal, duna koy isulti nimo nga angay nimong mahibaloan.”

“Unya na kana isulti kun maayo kana.”

“Dili mahimo kay wala ta masayod kun kanus-a ako kuhaa sa atong magbubuhat,” matud ni Eden sa luya nga tingog. “May anak kita, Gal, babaye, apan akong gipa-adopt. Kausa ko ra siya makita kay gikuha dayon sa nag-adopt.”

Upat ka adlaw lang sa ospital si Eden ug gitugotan na sa doktor nga makauli kay sa balay na lang magpabaskog. Nianang gabhiona samtang natulog si Gally sa hotel, nangadto sila si Eden sa sayawan. Mipataliwala silang duha sa hawanan ug misayaw. Pagka taudtaod, gipawong ang tanang suga, ug naghari ang kahilom.

“Adto na ko,” matud ni Eden ug gihagkan siya niini sa mga ngabil, dayon namuhi kini kaniya. Pagsiga sa suga, wala nay mga tawo kundili siya na lang. Apan dili kini tinuod kay didto diay sa iyang lawak sa hotel, apan natagamtam pa niya ang lami sa halok ni Eden. Damgo lang diay ang tanan.

Dali niyang gipunit ang telepono ug mitawag sa balay ni Eden.

“Hello!” Si Ramon ang umagad ni Eden ang nakatubag.

“Palihog ko’g susi ni Eden, Ramon.”

“Maayo man siya, tua natulog sa iyang lawak.”

“Palihog og susi kaniya, Ramon.”

“Nahibalo ka ba unsang orasa na karon, alas dos sa kaadlawon.”

“Sige lang Ramon, palihog lang, alang lang kanako.”

Gibutang ang telepono apan dugay nga mibalik si Ramon. Bisan pa niini nahibalo na si Gally sa tanan. Sa pagbalik ni Ramon, “Hello, Gal,” matud ni Ramon nga nagkurog. “Wala na ang akong ugangan, Gal, namatay siyang natulog.”

“Nahibalo ako, Ramon, nahibalo ako. Kauban ko siya karong gabhiona didto kami sa sayawan.”

Pagka-buntag, mitawag siya sa iyang sekretarya sa Amerika nga si Sol. “Di pa dayon ko makauli diha, Sol.”

“Sige lang, Sir, basta nahibalo ka nga ania lang ako,” tubag ni Sol, dayong bakho niini.

“Nganong sayo ka mang gipanganak kay kanako, Sir. Unta, malipayon ako karon.” (Kataposan)