Apan nagmingaw ang palibot. Wala gayoy diyotay’ng timailhan nga may laing tawo sa maong dapit gawas kaniya ug ni Danica.
Gibalik pagsuksok ni Jeffrey ang iyang armas sa iyang hawakan. Migawas siya sa iyang gipasalipdan ug miduol kang Danica nga nagtalikod.
Nakugang ang dalaga sa iyang pagsangpit. Apan paglingi niini, ingon sa mibati kini’g kahinangop nga nakakita kaniya.
“Jeffrey, salamat nga nia ka,” sa dalaga pa. “Abi ko’g mibiya ka na dinhi.”
“Tinuod nga mobiya na gyud unta ko dinhi,” nagkanayon si Jeffrey. “Napugos lang ko pagbalik dinhi sa payag tungod kay nahibilin ang akong cellphone.”
Sa wala pa magpahinayak sa pagpakigtubay si Jeffrey kang Danica, iya unang gitultol ang dapit nga iyang gibutangan sa cellphone. Tuod, diha ra gyud kini sa luyo sa hagdanan.
“Nganong mibalik ka dinhi, Danica?” Giatubang na ni Jeffrey si Danica human mahibalik kaniya ang iyang cellphone.
Wala motubag si Danica.
“Gipakaingon ko bag moadto ka sa Oslob?” Sukit ni Jeffrey.
‘W-wala ko modayon,” mubong tubag sa dalaga.
“Ngano man?”
“Tungod kay wala na ako’y kapaingnan.”
“U-unsay buot mong ipasabot?” -- Sumpayan pa