Dakbayan sa Sugbo

Sabado sa hapon. Nagkasabot mi uban sa akong asawa nga mangadto sa usa ka mall sa may North Reclama-   tion area. Aduna man gud siya’y palitong pahumot nga wa niya mapalit sa miaging Sabado kay na-short na

sa iyang budget.

“Moapas lang ko nimo Ching didto sa imong palitan kay katultol man ko didto. Nagkuyog man ta didto nga namili ka sa mga pahumot nga gipatestingan sa salesclerk,” matud ko sa asawa sa pag-abot namo sa mall.

“Ayaw pagdugay, ha? Apasa dayon ko didto. Asa pa man diay ka?” sukot sa akong asawa nga medyo may pagkaselosa.

“Adto kadiyot sa lotto outlet kay dunay numero sa suwertres nga gihunghong sa akong kumpare. Maayo kunong paliton para alas nuwebe karong gabii,” tubag nakong nagngisi kay di siya mahimuot kun mopalit kog ticket sa lotto kay nagtuong way daug-daug.

Misakay sa escalator ang akong asawa aron mopaingon sa iyang tuyo samtang milahos sab ko sa lotto outlet aron paliton ang numero nga matud pa kuyaw nga mogawas nianang pagkagabii.

Sa didto nako’s outlet ug misuwat sa akong numero, usa ka batan-ong babaye miduol sa akong kiliran. Sa akong tan-aw nagpanuigon siya’g 25 anyos kapin kon kulang. Nagsul-ob t-shirt nga sleeveless ug short nga maong ug sapatos-guma.

“Sir, excuse me. Naa koy maayong numerong pustahan,” matud niya sa medyo hinay nga tingog.

“Unsa mang numeroha, imo nang hearing o imo-imo lang?” nako pa nga allergic sad og mga numerong hinatag nga gituohang modaug sa bola sa lotto.

“Bitaw, Sir. Sa tinuod lang no, lain ang akong tuyo nimo,” tubag sa babaye nga kalit nagmasulob-on ang panagway niini.

“Ah, mao ba? Unsa man diay imong tuyo?” sukot ko sa babaye samtang nagpanlingi kay basin mokalit pagtunga si misis ug magduda namong duha.

“Kining, sir ... Kuan man gud, kanang ganina ra kong udto diri ug wa pay kaon. Nagsabot man gud mi akong ig-agaw’ng babaye nga mag-abot diri ug siya kuno ang mahibawo sa among paniudto pero wa man motunga hangtud karon.”

“Oy, kalooy gud tawon nimo nga wa pay kaon hangtod karong orasa nga alas singko nas hapon,” matud ko nga naluoy sa babaye.

“Lagi, sir. Moprangka lang ko nga hangyo ta ko nimong mohuwam og P150. Ako lang unya ilisan kay makatrabaho naman ko sunod semana.”

Kay manggiloy-on lagi ta, dali kaayo kong nakakuot sa akong pitaka ug gitagaan ko siya’g P120 way kapin kabubot-on kun ilisan ba ug dili basta makatabang sa gigutom.

“Kana lang Miss, kay wa na kaabot ang akong sensiyo. Sakto man seguro na da sa imong panihapon unya.”

“Kanang, sir ... moprangka na lang gyud ko nimo ha? Mag-estorya ta sa dapit nga kita rang duha. Duna pa man gud koy bayranan sa akong boarding house. Kun gusto ka, moadto ta sa usa ka dapit ug lingawon tika,” sa babaye pa nga mipahiyom og diyotay da kaha’s kauwaw sa iyang gisulti o unsa ba?

“Miss, sorry lang, ha? Pero naghuwat akong misis sa may department store sa taas. Di ko mahimong mokuyog nimo. Gawas pa, morag wa ko kauyon sa imong plano. Maayo ta tong ang akong higalang si Donald ang imong nakaestorya o si Col ba hinuon kay di gyud unta ka mahigawad,” tubag ko nga nagda sa mga ngan sa akong kauban sa trabaho.

“Mao ba, sir? Pasayloa lang sad ko sir, ha? Nagkinahanglan lang gyud kog dugang tabang nimo, pero kay wa man ka kauyon sa akong gisulti, salamat nalang sa imong tabang. Ilisan lang unya tika sa akong huwam nimo. Ania akong cel number ug pwede ko nimong tawagan kong magmingaw ka,” niya pa dayong tunol sa papel nga gisuwatan sa iyang numero ug iyang pangalan.

“Biyaan ta lang ka dinhi Mis kay molinya pa ko didto sa palitanan sa ticket,” tubag ko nga mirespetar pagdawat sa papel nga iyang gitunol kanako.

Gikan sa akong gilinyahan aron mopalit sa ticket, nakita ko siyang milakaw sa unahan ug nakig-estorya na usab sa usa ka lalaki nga edaran na nga may gipalit sa usa ka stall. Igo na lang kong nakapanlingo. Wa ko kasabot kun maluoy o maglagot ba sa maong babaye samtang gikumot nako ang papel nga iyang gihatag. (Kataposan)