Unya nakaamgo si Lucy

Luhaan nga nanambo sa bintana si Lucy niining buntaga. Taas kaayo ang lupad sa iyang panan-aw nga daw milapos na sa bungbong sa daghang mga kabalayan sa palibot ning dapit sa eskuwater nga ilang gipuy-

an. Hapo ug wala nay umoy ang iyang kalawasan gumikan sa pagpunay niya’g hilak. Kagahapon pa siyang nagmasulob-on ug nawad-an na sa gana nga mokaon. Dili gyud niya madawat ang gibuhat kaniya sa iyang kapuyo nga si Fredmon. Gibiyaan siya ni Fredmon ug mikuyog kini sa laing babaye.

Gikab-ot ni Lucy ang puti nga tualya nga gibutang niya ibabaw sa lamisita ug gipahid sa umog na niyang nawong. Unya nasigpatan niya ang iyang selpon nga nakapatong usab ibabaw sa naasoy’ng talad. Dihay butang nga kalit misantop sa iyang kaisipan nga alang kaniya maoy sul-bad ning iyang kasubo. Gipunit dayon niya ang selpon ug gitawagan ang iyang higala nga si Linda. Ug human sa taudtaod nilang panagsulti, mibarog si Lucy ug milakang paingon sa lawak nila ni Fredmon. Nag-ilis siya og sapot nga panglakaw ug pagkatapos gipunit niya ang natulog niyang anak nga usa ka tuig pa lang ang pangidaron. Pagkatapos nanaug siya nga nagkugos sa unang anak nila ni Fredmon. Moadto siya sa gipuy-an ni Linda.

“Segurado ka ba gayud ning nakab-ot mong desisyon ha, Lucy?” Gisukna siya ni Linda dihang nagkaatubang na sila sa sala.

“Segurado gyud ko, Day Linda...” Tubag ni Lucy sa hinay ug daw pinugngan nga tingog.”Dili ko siya mahimong dad-on sa akong pagpauli ngadto sa Mindanao kay nahadlok ko nga patyon unya sa akong mga ginikanan. Wala man god sila masayod nga may kaipon ko dinhi sa Sugbo. Ang bugtong lang nilang nasayran nga nia ko dinhi magtrabaho!”

“Na hala ... sige, paliton ko kining anak mo!” Tuaw ni Linda dayong kab-ot sa bata gikan sa mga bukton sa inahan. “Maayo hinuon kay wala kami anak. Baog man gud ang akong bana!”

“Nasayod na diay siya kabahin niini, Day?” Sukan ni Lucy sa pagaw na nga tingog. Sa iyang mga mata inanay nga nanglugmaw ang asgad nga mga luha. Sa iyang kahiladman nagdibal ang dili masabot nga pagbati ning iyang pagbaligya karon sa iyang anak.

“Nasayud na siya niini, Day Luz, kay gitawagan ko siya kaganina sa iyang gitrabahoan ug gipahibalo ning atong gikasabotan!” Tubag ni Linda nga ning higayona gisanapan na sa tumang kalipay. Gihagwa ug gisayawsayaw niini ang bata samtang gigakos kini sa iyang mga bukton. “Kanus-a ka man mopauli ngadto sa Mindanao, Day Luz?”

“Karon dayon, Day Linda” ni Lucy pa dayong dawat sa salapi nga gitunol ni Linda.”Ug ayaw kabalaka kay mobalik ko dinhi aron permahan ang mga dokumento nga makapamatuod nga inyo na kining akong anak!”

Hapon na dihang nanaug si Lucy sa ilang balay. Nagbangguod siya karon sa daghang dala nga naglakip sa dakong bag nga nagbutirik sa sulod nga mga sinina. Unya mipara siya’g taksi ug misakay. Magpahatod siya ngadto sa pantalan. Barko ang iyang sakyan pauli ngadto sa Mindanao.

“Estrittssss.... Bogggg!!!”

Nakalitan si Lucy sa kalit nga pagpreno sa taksi nga iyang giluwanan. Misil-ip siya sa bintana ug nasabak sa iyang panan-aw ang usa ka nati nga kanding nga nalagpot ug mikirig human madasmagi sa giluwanan niyang taksi. Sunod niyang nakita mao ang inahan sa kanding nga nagdagan nga nagkapandolpandol paingon sa anak niini nga mibay-ad sa karsada. Mitiyabaw ang inahang kanding nga daw nagminatay atubangan sa patay na niyang anak nga sa matag karon ug unya motilap usab sa nawong sa naalaot niyang liwat.

Mingutngot dihadiha ang duhan ni Lucy nga nagsud-ong sa duha ka kanding. Natugkad niya karon nga bisan diay ang usa ka mananap may pagmahal usab ngadto sa ilang liwat. Dihadiha may misantop sa iyang hunahuna.

“Mobalik tas atong agi, Dong!” Mando ni Lucy ngadto sa drayber sa taksi kinsa mituman usab dayon sa sugo sa iyang pasahero. Unya misutoy ang sakyanan nga paingon na sa gipuy-an ni Linda. Kuhaon ni Lucy gikan sa iyang higala ang iyang anak ug iuli ang salapi nga halin sa bata! (Kataposan)